Origineel
Jenny. Jenny you don’t know the nights I hide. below a second story room. to whistle you down. the man who’s let to divvy up. time is a miser. he’s got a silver coin. only lets it shine for hours. while you sleep it away. there’s one rare and odd style of living. part only known to the everybody Jenny. a comical where’s the end parade. of the sort people here would think unusual. Jenny. tonight upon the mock brine of a Luna Sea. far off we sail on to Back O’ The Moon. Jenny. Jenny you don’t know the days I’ve tried. telling backyard tales. so to maybe amuse. o your mood is never giddy. if you smile I’m delighted. but you’d rather pout. such a lazy child. you dare fold your arms. tisk and say that I lie. there’s one rare and odd style of thinking. part only known to the everybody Jenny. the small step and giant leap takers. got the head start in the race toward it. Jenny. tonight upon the mock brine of a Luna Sea. far off we sail on to the Back O’ The Moon. that was a sigh. but not meant to envy you. when your age was mine. some things were sworn true. morning would come. and calendar pages had. new printed seasons on. their opposite sides. Jenny. Jenny you don’t know the nights I hide. below a second story room. to whistle you down. o the man who’s let to divvy up. time is a miser. he’s got a silver coin. lets it shine for hours. while you sleep it away. there’s one rare and odd style of living. part only known to the everybody Jenny. out of tin ships jump the bubble head boys. to push their flags into powdered soils and cry. no second placers. no smart looking geese in bonnets. dance with pigs in high button trousers. no milk pail for the farmer’s daughter. no merry towns of sweet walled houses. here I’ve found. Back O’ the Moon. not here. I’ve found. Back O’ the Moon
Vertaling
Jenny. Jenny, je weet niet hoe ik me ’s nachts verberg. Onder een kamer op de tweede verdieping. Om je naar beneden te fluiten. De man die de tijd moet verdelen. De tijd is een vrek. Hij heeft een zilveren munt. Hij laat ‘m maar uren glimmen. Terwijl jij slaapt. Er is een zeldzame en vreemde manier van leven. Alleen bekend bij iedereen. Jenny, een komische waar is het einde parade. Van het soort dat mensen hier ongewoon zouden vinden. Jenny, vanavond op de pekel van een Luna Zee, ver weg varen we naar Back O’ The Moon. Jenny. Jenny, je weet niet hoeveel dagen ik geprobeerd heb om sprookjes te vertellen, om je te amuseren. Je bent nooit vrolijk. Als je lacht, ben ik blij, maar je pruilt liever. Zo’n lui kind. Je durft je armen te vouwen, te tikken en te zeggen dat ik lieg. Er is een zeldzame en vreemde manier van denken. Een deel alleen bekend bij iedereen. Jenny, de kleine stap en de reuzensprong makers. hebben een voorsprong in de race er naar toe. Jenny, vannacht op de pekel van een Maan van Luna, ver weg varen we naar de achterkant van de maan, dat was een zucht, maar niet bedoeld om je te benijden, toen jij zo oud was als ik, sommige dingen waren gezworen waar te zijn, de ochtend zou komen, en de kalender pagina’s hadden, nieuwe gedrukte seizoenen op, hun tegenovergestelde kanten. Jenny. Jenny, je weet niet hoeveel nachten ik me verstop. Onder een kamer op de tweede verdieping. Om je naar beneden te fluiten. De man die de tijd moet verdelen. De tijd is een vrek. Hij heeft een zilveren munt. Laat het uren schijnen, terwijl jij slaapt. Er is een zeldzame en vreemde stijl van leven. Een deel alleen bekend bij iedereen, Jenny. Uit tinnen schepen springen de bubbelhoofd jongens. Om hun vlaggen in poedervorm te duwen en te huilen. Geen tweede klassers. Geen knap uitziende ganzen met mutsen. Dansen met varkens in hoge knopen broeken. Geen melkemmer voor de boerendochter. Geen vrolijke steden van zoete ommuurde huizen. Hier heb ik gevonden. Back O’ the Moon. Niet hier. Ik heb gevonden. Back O’ the Moon