Het kruipt op zijn rug, laat hem nooit met rust Staart naar de muren totdat de sintelblokken kunnen ademen Zijn ogen zijn verdwenen en ontsnappen na verloop van tijd Hij regeert in zijn hoofd over een overvolle natie Hij kent die nacht als zijn hand Hij kent elke beweging die hij heeft gemaakt Late dienst, de bel die rinkelde, een tijdkaart zal niet vervagen 10:05 zijn vrachtwagen reed naar huis 10:05 hij klom zijn trap op Rond de tijd dat hij ervan werd beschuldigd daar te zijn Maar ik ben niet de man Hij gaat vrij terwijl ik op de rij wacht op de man Om het touw te testen, glijdt hij om mijn keel en brengt me het zwijgen op Op de dag dat hij werd berecht, getuigde geen getuige Niets dan bewijs, niet moeilijk te vervalsen Zijn eigen bekentenis was de prijs van een aanklager Bestaat uit angst, woede en ronduit leugens Maar ik ben niet de man Hij gaat vrij als de kaarswake gloeit Terwijl ze mijn kleren verbranden Terwijl de menigte roept: ‘Hang hem langzaam op!’ En ik voel dat mijn bloed koud wordt, hij gaat vrij Roep de K K K, ze zijn wild achter me aan En met die uitzinnige blik van half krankzinnige ijver Ze serveren me graag mijn laatste maaltijd Wie leest mijn laatste ritus en hoort mijn laatste oproep? Wie heeft de deal met deze duivel gesloten?