Origineel
I awoke to the sound of alarms
Delicate and caving in
Drenched in my own
This faith is coming with me
Days inch by grown weary as we sleep
April has become the numbing heart I own
I’d bleed for this again and again and again
How I need for this candle to burn forever
Forever burn
Years go by and it’s what I’ve learned
That no one’s getting out alive
No one’s getting out
To gather this romance
To hide from this wind, to love understatement
To hollow out the end
Days inch by grown weary as we sleep
All the mercy I’ve begged at shames steps
I look for peace in this
For peace in all of this
And how I need for this candle to burn forever
Forever burn
Years go by and it’s what I’ve learned
That no one’s getting out alive
No one’s getting out
And this chance to live is grown in
I’m not the walking dead and I’ll never be
Strayed from distance
Time sets forward the dark
A fine light to one’s true self
In a den with believers my position in decent
The name familiar at the heart of it all
At the heart of it all
White noise comes with voice
I risk the promise of giving up then giving in
Vertaling
Ik werd wakker door het geluid van alarmen
Delicaat en ineenstortend
Gedrenkt in mijn eigen
Dit geloof komt met me mee
Dagen kruipen voorbij gegroeid vermoeid als we slapen
April is het verdovende hart geworden dat ik bezit
Ik zou bloeden voor dit opnieuw en opnieuw en opnieuw
Hoe ik wil dat deze kaars voor altijd brandt
Voor altijd branden
Jaren gaan voorbij en het is wat ik heb geleerd
Dat niemand hier levend uitkomt.
Niemand komt eruit
Om deze romantiek te verzamelen
Om te schuilen voor deze wind, om van understatement te houden
Om het einde uit te hollen
Dagen komen voorbij, vermoeid als we slapen.
Al de genade die ik heb gesmeekt op de trappen van schaamte
Ik zoek naar vrede in dit
Voor vrede in dit alles
En hoe ik het nodig heb dat deze kaars voor altijd brandt
Voor altijd branden
Jaren gaan voorbij en het is wat ik heb geleerd
Dat niemand hier levend uitkomt
Niemand komt eruit
En deze kans om te leven is gegroeid
Ik ben niet de wandelende dode en dat zal ik nooit zijn
Weggedwaald van de afstand
Tijd zet het donker vooruit
Een fijn licht naar iemands ware zelf
In een hol met gelovigen mijn positie in fatsoenlijk
De naam bekend in het hart van dit alles
In het hart van dit alles
Witte ruis komt met stem
Ik riskeer de belofte van opgeven dan toegeven