Ik schreef dit verhaal zoveel dagen geleden, en de woorden bleven maar op de pagina’s vallen. Zonder het verlies kunnen we niet verder, en met het verlies zijn we sterk geworden. Zo is het, als we er naar staren. Oh mijn god, ik denk dat dit het einde van alles is. Terwijl alles binnenin me wil laten voelen dat dit normaal is. En in de stilte, schreeuwt de stilte hardop. En de paniek huist langs ons binnenste. En met de tragedie gaan we, de hel zo ver naar beneden duwend. Wanhopige handen bedekken mijn gezicht. Dus blijf kalm op deze manier voor het geval we nodig zijn voor noodgevallen. En als we dat zijn, zijn we klaar voor actie. Dit is hoe het hoort te zijn. Dit is hoe het hoort te zijn. Iemand kan beter een dokter bellen. Laat iemand een dokter bellen! En misschien kan dit het einde zijn van alles wat we willen. Geen paniek. En van een afstand lijkt het erop dat het water de paniek zal wegspoelen. Oh mijn God, geloof. Er is geen noodgeval, maar als het er is, leid het dan af. Dit is hoe het hoort te zijn. Dit is hoe het hoort te zijn. Iemand kan beter een dokter bellen. En misschien kan dit het einde zijn van alles wat we willen. Geen paniek. En van een afstand lijkt het erop dat het water de paniek zal wegspoelen. Het water zal de paniek wegspoelen. Als dit de grote afdaling is, zal ik niet… Rennen naar de uitgangen. Rennen naar de uitgangen Ingediend door Elias