Origineel
I’m hearing images, I’m seeing songs. No poet has ever painted. Voices call out to me, straight to my heart. So strange yet we’re so well acquainted. I let the music speak, with no restraints. I let my feelings take over. Carry my soul away into the world. Where beauty meets the darkness of the day. Where my mind is like an open window. Where the high and healing winds blow. From my shallow sleep the sounds awake me. I let them take me. (Let them wake me, let them now, let them take me). Let it be a joke. Let it be a smile. Let it be a farce if it makes me laugh for a little while. Let it be a tear. Let it be a sigh. Coming from a heart, speaking to a heart, let it be a cry. Some streets are emptiness, dry leaves of autumn. Rustling down an old alley. And in the dead of night I find myself. A blind man in some ancient valley. I let the music speak, leading me gently. Urging me like a lover. Leading me all the way. Into a place. Where beauty will defeat the darkest day. Where I’m one with every grand illusion. No disturbance, no intrusion. Where I let the wistful sounds seduce me. I let them use me. (All illusion, no disturbance, no intrusion). Let it be a joke. Let it be a smile. Let it be a farce if it makes me laugh for a little while. Let it be a tear. Let it be a sigh. Coming from a heart, speaking to a heart, let it be a cry. Let it be a tear. Let it be a sigh. Coming from a heart, speaking to a heart, let it be a cry. Let it be the joy of each new sunrise. Or the moment when a day dies. I surrender without reservation. No explanations. No questions why. I take it to me and let it flow through me. Yes, I let the music speak. I let the music speak
Vertaling
Ik hoor beelden, ik zie liederen. Geen dichter heeft ooit geschilderd. Stemmen roepen naar me, recht naar mijn hart. Zo vreemd en toch kennen we elkaar zo goed. Ik laat de muziek spreken, zonder terughoudendheid. Ik laat mijn gevoelens het overnemen. Draag mijn ziel weg in de wereld. Waar schoonheid de duisternis van de dag ontmoet. Waar mijn geest als een open raam is. Waar de hoge en helende winden waaien. Uit mijn ondiepe slaap wekken de geluiden me. Ik laat ze me meenemen. (Laat ze me wekken, laat ze me nu nemen). Laat het een grap zijn. Laat het een lach zijn. Laat het een klucht zijn als het me even laat lachen. Laat het een traan zijn. Laat het een zucht zijn. Komend uit een hart, sprekend tot een hart, laat het een schreeuw zijn. Sommige straten zijn leeg, droge bladeren van de herfst. Ruisend door een oud steegje. En in het holst van de nacht vind ik mezelf. Een blinde man in een oude vallei. Ik laat de muziek spreken, die me zachtjes leidt. Me aansporend als een minnaar. Me de hele weg leidend. Naar een plaats. Waar schoonheid de donkerste dag zal verslaan. Waar ik één ben met elke grote illusie. Geen verstoring, geen indringing. Waar ik de weemoedige geluiden mij laat verleiden. Ik laat ze mij gebruiken. (Alle illusie, geen verstoring, geen indringing). Laat het een grap zijn. Laat het een lach zijn. Laat het een klucht zijn als het me even doet lachen. Laat het een traan zijn. Laat het een zucht zijn. Komend uit een hart, sprekend tot een hart, laat het een schreeuw zijn. Laat het een traan zijn. Laat het een zucht zijn. Vanuit een hart, sprekend tot een hart, laat het een schreeuw zijn. Laat het de vreugde zijn van elke nieuwe zonsopgang. Of het moment waarop een dag sterft. Ik geef me over zonder voorbehoud. Geen verklaringen. Geen vragen waarom. Ik neem het tot me en laat het door me heen stromen. Ja, ik laat de muziek spreken. Ik laat de muziek spreken