Origineel
Nunca vi na minha vida. Uma situação tão feia. Quem pode comprar sapato. Não pode comprar a meia. No dia do pagamento. Eu dou pulo que nem gato. Eu não posso comprar meia. Quanto mais comprar sapato. Quem pode comprar o leite. Não pode comprar o pão. Quem pode comprar o arroz. Não pode comprar feijão. Quem almoçava e jantava. Na barriga deu um nó. Faça ideia, minha gente. Quem comia uma vez só. O feijão e a farinha. Já sumiu da minha vista. Frango assado e leitoa. Eu só vejo é na revista. O que eu vou dizer agora. Todo mundo acha graça. Meu vizinho faz churrasco. Eu passo o pão na fumaça. O homem que é solteiro. Não tem botão na camisa. Por isso que ele casa. Da mulher ele precisa. Mas depois que ele casa. Veja só a situação. Coitado não tem camisa. Pra mulher pregar botão. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
Ik heb nog nooit in mijn leven gezien. Zo’n lelijke situatie. Die een schoen kan kopen. Ik kan de sok niet kopen. Op betaaldag. Ik spring als een kat. Ik kan geen sok kopen Laat staan een schoen kopen. Wie kan de melk kopen. Ik kan het brood niet kopen. Wie kan de rijst kopen. Kan de bonen niet kopen. Die lunchten en dineerden. In de buik kreeg een knoop. Ik heb geen idee, mijn mensen. Die maar één keer at. De bonen en de bloem. Al uit mijn zicht verdwenen. Gebraden kip en biggetje. Ik zie ze alleen in tijdschriften. Wat ik nu ga zeggen. Iedereen denkt dat het grappig is. Mijn buurman barbecuet. Ik geef het brood op de rook. De man die vrijgezel is. Er zit geen knoopje op zijn shirt. Dat is waarom hij gaat trouwen. De vrouw die hij nodig heeft. Maar nadat hij getrouwd is. Kijk naar de situatie. Arme kerel heeft geen shirt. Voor zijn vrouw om op de knop te drukken. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)