Een stel wilde jongens hing rond In de plaatselijke saloon En een kat gooide steeds kwartjes in de jukebox Playing all the favorite tunes En achter de bar aan het kaarten en hard aan het kijken Was de grote boze Solomon Jones En wakend over zijn geluk was de liefde van zijn leven Is de dame die Simone heette Toen hij uit de donkere en koude nacht in de met rook gevulde, schemerig verlichte kamer een misdadiger binnenstrompelde Die rook naar bud En zijn ogen leken zo hoog als de maan Hij zag eruit als een man met zijn voet in het graf En zijn leven op het punt stond om uit te gaan Toch gooide hij wat honderd-dollarbiljetten op de bar En hij riep “drankjes van het huis” Nu kon niemand plaatsen waar deze kerel vandaan kwam Maar we wisten dat hij ver van huis was Maar we dronken op zijn gezondheid En de laatste die dronk was de grote boze Solomon Jones Nu zijn er sommige G’s Who just run the streets En ze leven hun leven in en uit de gevangenis En zo was hij, dat soort OG That looked like he had been through hell With his hair in cornrows A mean mug grill Like a dog who’s day is done Hij stak het groene spul in zijn sigaar op En nam één voor één een trekje Nu begon ik te denken wie deze kat zou kunnen zijn En wat is er in godsnaam aan de hand Ik draaide me om en wie zat er naar hem te staren? De dame die bekend stond als Simone En het witte t-shirt helemaal bevlekt met vuil Hij probeerde niet onbeleefd te zijn Maar hij probeerde een ander goed liedje te vinden op de jukebox So he could just set the mood Ben je ooit in de straten van de stad geweest Met de bende-spelers zo duidelijk Waar de politie en gangsters het blok controleren En geweerschoten is alles wat je hoort Wanneer de enige geluiden de trommels van de oorlog zijn En jij achtergelaten in de kou Een halfdode man in een halfdode wereld En een gele-stenen weg te gaan Toen veranderde de muziek plotseling. En iedereen bleef op z’n post staan. Maar het voelde alsof je van je leven was beroofd. And everything that you held close â⒬˜Dat iemand de vrouw van wie je hield heeft gestolen En dat haar liefde een leugen van de duivel was. Dat je hart weg was en het beste wat je kon doen was wegkruipen en sterven. Het is de pijnlijke schreeuw van de wanhoop van een man diep in zijn botten. Ik denk dat ellende graag gezelschap heeft, zei de grote boze Solomon Jones. En de vreemdeling draaide zich om. En z’n ogen brandden Op een heel eigenaardige manier. En het witte t-shirt dat bevlekt was met vuil. Hij ging zitten om me te zien zwaaien En zijn mond was gefronst in een soort grijns En hij sprak met een stem zo duidelijk “Jongens jullie weten niet wie ik ben En ik weet dat het jullie niet kan schelen” “Nu zal ik deze woorden zeggen “Want deze woorden zijn waar En als ik hier klaar ben, ben ik weg Maar één van jullie jongens is een stomme hond En zijn naam is Solomon Jones. Toen boog ik mijn hoofd En de lichten gingen uit En twee geweren schoten in het donker Toen zwijmelde ik ineen And the lights came on En de twee mannen geregen met het stijfsel. Met een kogel in zijn hoofd And pumped full of lead Was de grote boef Solomon Jones Wat een boef van de straat Who was schoffelen zijn warmte En wie weet aan die dame genaamd Simone