Songteksten Vertalen

Zoek vertaling

Artiest:

acoustic torment

Songtekst:

sonnentau

Je bekijkt nu de songtekst en vertaling: acoustic torment – sonnentau ? Hieronder vindt je de songtekst met vertaling naast elkaar weergegeven!

Benieuwd naar het liedje en de betekenis van sonnentau? Bekijk de Nederlandse vertaling.

Op onze website vindt je veel meer songteksten met vertalingen van acoustic torment!

Bekijk ons archief en ontdek welke songteksten & vertalingen van acoustic torment te vinden zijn!

Origineel

Der Tag ist jung, die Luft gar khl, Als die winz’gen Wassertropfen auf meiner Haut ich fühl’ – Das Nass des Nebels, der schaurig steigt empor Aus den verträumten Eb’nen tief im Schwarzwaldmoor. Noch ruht die Kreatur im Wald verborgen Von einem dicken Schleier sanft bedeckt. Es schweigt die Flur, es graut der Morgen, Als ein klarer Laut den Tag erweckt: Die Grille zirpt ihr helles Lied, Die Stille stirbt, die Ruhe flieht. Es erwacht das Moor – Ein neuer Tag ist geboren Und es kommt mir vor, Manch quälend Drangsal sei verloren. Die Sonne wirft ihre warmen Strahlen Durch das Geäst uralter Bäume. Die Natur beginnt zu malen Bilder gleich der schönsten Träume. Der Nebel wehrt sich Gegen der Sonne Macht – Ein Kampf entfacht. Doch es vermehrt sich Die güldene Kraft, Die es endlich schafft Und den Dunst besiegt. Zum Vorschein kommt die ganze Pracht. Vögel singen und die Sonne lacht. Vollkommen beherrscht Seinen Beruf, Der all dies so wunderbar erschuf. Zarte Spinnweben vom Morgentau benetzt, Sind der Gräser Zier Und gleichen edlen Perlenschnüren Ins lockend Netz sich setzt So manch’ Getier, Das sich liess vom Glanz verfhren. Verlassen und einsam wirken Die zierlich gewachs’nen Birken, Die dort draussen auf den Inseln Alle Blicke auf sich zieh’n. Überwältigt von des Schöpfers Pinseln Staune ich und lobe Ihn. Ein sanfter Wind trägt die Hitze fort. Die Zeit verrinnt, der Abend ergreift das Wort. Des Himmels Licht gar glutrot glüht. Es verstummt des Spechtes Hämmern. Des Tages Blüte ist verblüht Und es beginnt zu dmmern. Die Sonne weicht, Hat bald des Himmels Bett erreicht Der Tag ist müde und es erwacht Eine sternenklare Nacht. Vergessen werd’ ich nimmermehr Die Bilder die ich sah und seh’. Und als ich endlich heimwärts geh’, Fällt mir der Abschied unendlich schwer. Doch von den Bildern Die mich träumen liessen Noch berauscht, ja halb benommen, Nehm’ ich mir vor: Bald schon werd’ ich wiederkommen Um zu geniessen Den Frieden tief im Schwarzwaldmoor.

Vertaling

De dag is jong, de lucht is koel, Als ik de kleine waterdruppels op mijn huid voel… De nattigheid van de mist die griezelig opstijgt Van de dromerige dalen diep in de heide van het Zwarte Woud. Het schepsel rust nog steeds verborgen in het bos Door een dikke sluier zacht bedekt. Het veld is stil, de dageraad breekt aan, Als een helder geluid de dag wekt: De krekel tjirpt zijn heldere lied, De stilte sterft, de stilte vlucht. De heide ontwaakt – Een nieuwe dag is geboren En het lijkt mij, Menig kwellende beproeving is verloren. De zon werpt haar warme stralen Door de takken van eeuwenoude bomen. De natuur begint te schilderen Beelden als de mooiste dromen. De mist vecht Tegen de macht van de zon Een gevecht is begonnen. Maar het vermenigvuldigt De gouden kracht, Dat het eindelijk lukt En overwint de nevel. Al de glorie is geopenbaard. Vogels zingen en de zon lacht. beheerst perfect zijn beroep, Die dit alles zo wonderbaarlijk heeft geschapen. Delicate spinnenwebben nat van de ochtenddauw, Zijn de versieringen van grassen En als parelsnoeren In het web dat lokt Veel beesten, die verleid zijn door de pracht. Verloren en eenzaam lijken De sierlijke berkenbomen, Daar op de eilanden Alle ogen zijn op hen gericht. Overweldigd door de borstels van de Schepper Ik verwonder me en loof Hem. Een zachte wind voert de warmte weg. De tijd glijdt weg, de avond neemt het woord. Het licht van de hemel is gloeiend rood. Het hameren van de specht is verstomd. De bloesem van de dag is vervaagd En de schemering begint in te vallen. De zon is aan het verdwijnen Spoedig bereikt het de bedding van de hemel De dag is vermoeid en het ontwaakt Een sterrennacht Ik zal het nooit vergeten. De beelden die ik zag en zie En als ik eindelijk naar huis ga Het is moeilijk voor mij om afscheid te nemen Maar van de foto’s Dat deed me dromen Nog steeds bedwelmd, zelfs half versuft “Ik kom snel weer terug Binnenkort ben ik terug Om te genieten De rust diep in de heide van het Zwarte Woud.