I was walkin down the Highway My thumb out in the air Ik had ruzie met mijn vader En dacht dat het hem niet kon schelen Het was koud en ik was boos As I cursed his name that day Toen een auto naast me stopte En ik hoorde mijn vader zeggen Kom naar huis, kom naar huis Ik kan de gedachte aan jou niet verdragen Hier helemaal alleen Het maakt niet uit Wie gelijk had of wie ongelijk Tranen in zijn ogen zei hij, alsjeblieft zoon Kom naar huis. Ze hoorde me zeggen dat het voorbij is. Ik kan dit niet meer doen. Toen pakte ik mijn koffer En liep de deur uit Een paar dagen later vanuit een telefooncel belde ik en vertelde over mijn pijn Zei ik weet dat ik het niet verdien Maar wil je me weer terug nemen Kom naar huis, Kom naar huis Ik kan de gedachte aan jou niet verdragen daar helemaal alleen Het doet er niet echt toe Wie gelijk had of wie ongelijk Zeg geen woord, hang de telefoon op Kom naar huis. Mijn vader is al een tijdje weg En mijn oma is oud geworden. En ik was bij haar toen ze haar laatste woorden sprak. Ze hield mijn hand stevig vast Toen liet ze hem voorzichtig los Toen ze wegging om bij opa te zijn Ik zweer dat ik dacht dat ik hoorde Kom naar huis. Kom naar huis. Ik kan de gedachte aan jou niet verdragen Daar buiten in je eentje Ik heb op je gewacht En je tijd is eindelijk gekomen Nu hoef je nooit meer alleen te zijn Kom naar huis.