Origineel
your hope collapsed like a burning orphanage under the
weight of their expectations it must seem routine for
you now snowing in their spit languishing in their
refuse a human/virus a victim of disease called
circumstance their real faces are the faces of disgust
the only kind you see from down here here there is no
healing only the slowing of decay i’ve heard they
still smile in their world perhaps you will go there
someday and destroy their happiness
Vertaling
je hoop als een brandend weeshuis ineenstortte onder het
gewicht van hun verwachtingen moet het routine lijken voor
je nu sneeuwt in hun spuug wegkwijnend in hun
afval een mens/virus een slachtoffer van ziekte genaamd
omstandigheid hun echte gezichten zijn de gezichten van walging
de enige soort die je ziet van hier beneden er is geen
genezing alleen het vertragen van het verval ik heb gehoord dat ze
nog steeds glimlachen in hun wereld misschien zul je er heen gaan
op een dag en hun geluk vernietigen