Origineel
Les jours écrivent en moi comme une feuille blanche, (immaculée)
Mon destin n’a qu’une seule branche, (miraculé)
Je ne suis qu’un élève, assis, comprend et rêve
Qui récite la vie du bout de ses lèvres, (ses lèvres)
Les jours écrivent en moi comme une feuille blanche, (immaculée)
Mon destin n’a qu’une seule branche, (miraculé)
Je ne suis qu’un élève, assis, comprend et rêve
Qui récite la vie du bout de ses lèvres, (ses lèvres)
La vanité m’a appris qu’un temps je me suis égaré
Quand vicieusement de mon cÅur elle s’est emparée
Puis je l’ai sortie de mes tripes dans un intervalle douloureux
Malheureusement des frères en sont encore habités
Paranoïaques ils prennent tout pour eux, même les petits coups pour rire
Putain d’écho monstrueux qui en fait des gâteaux pourris
On se croit au top, coupé, habits ridicules
Ce n’est pas une montagne, couz’ ce n’est rien qu’un monticule
Alors on revoit les ambitions à la baisse
Faut pas y voir le mal si jamais les mains retournent à la Grèce
Loin des embrouilles de la basse-cour
Le principal est donner, recevoir de l’amour, ainsi
L’amour m’a appris que tout est fleur fragile
Il meurt et fait place à la peur, panique
Peur d’être haïe ou peur d’être seul
Et les draps de l’étreinte deviennent un linceul
La rose est délicate quand on l’enserre ou on l’enferme
En étouffant son paradis on bâtit son propre enfer
En fait, c’est se conjuguer au pluriel
Et se donner corps et âme jusqu’à qu’il ne reste plus rien
L’hypocrisie m’a appris à être méfiant
Et livrer ma confiance à bonne escient
Y’a rien à attendre de ceux qui boivent des larmes à plein pôle
Et qui te disent salam avec une main molle
Les jours écrivent en moi comme une feuille blanche, (immaculée)
Mon destin n’a qu’une seule branche, (miraculé)
Je ne suis qu’un élève, assis, comprend et rêve
Qui récite la vie du bout de ses lèvres, (ses lèvres)
Les jours écrivent en moi comme une feuille blanche, (immaculée)
Mon destin n’a qu’une seule branche, (miraculé)
Je ne suis qu’un élève, assis, comprend et rêve
Qui récite la vie du bout de ses lèvres, (ses lèvres)
L’honneur m’a appris que peu importe la situation
Faut rester droit en toute occasion même si il n’y a pas d’option d’évasion
Revanche contenue avec une mémoire d’éléphant
Laisser passer le temps et la furie des éléments
Transparent aux yeux des puissants en moquettz
L’exhaler un souffle ultime, appuyer sur un bokken
Ainsi quand vient l’heure de l’appel
Beaucoup perdent valeurs et aplombs lorsque approchent les ailes de Raphaël
Je n’ai rien à vendre à part mes notes
Mes poésies où je dépeins la vie des nôtres
Chez nous on ne tire pas à la ras’, baille à l’hôpital
On définit le destin par ces putains de nuits de mistral
Libre, la liberté m’a appris que tout se fane
Et qu’on doit se battre pour, c’est un luxe qui se gagne
Maintenant les boites où les parents bossaient délocalisent
Et les députés hypocrites viennent y pousser leurs vocalisent
Lancent la chasse aux votants
Excitent le patriotisme en chantant la marseillaise d’une voix chevrotante
Liberté? Nah! Ce n’est qu’un Ersatz
Ce n’est qu’un vaste poulailler fliqué par la Wehrmacht
Où tout le monde juge ou condamne
Devient le geôlier de l’autre, mon pays se trompe de combat
Sale hypocrite, être libre c’est d’aimer
Puisse l’honneur nous garder de sombrer dans la vanité
Vertaling
De dagen schrijven in mij als een blanco vel, (smetteloos)
Mijn lot heeft maar één tak, (miraculeus)
Ik ben maar een student, zittend, begrijpend en dromend
Die het leven reciteert van het puntje van zijn lippen, (zijn lippen)
De dagen schrijven in mij als een blanco vel, (smetteloos)
Mijn lot heeft maar één tak, (miraculeus)
Ik ben maar een student, zittend, begrijpend en dromend
Die het leven vertelt van het puntje van zijn lippen, (zijn lippen)
IJdelheid heeft me geleerd dat er een tijd was dat ik verloren was
Toen ze venijnig mijn hart te pakken nam
Toen trok ik het uit mijn darmen in een pijnlijk interval
Helaas worden sommige broeders er nog steeds door bewoond
Paranoïde, ze nemen alles persoonlijk, zelfs de kleine grappen om te lachen.
Fucking monsterlijke echo dat maakt ze verrotte taarten
Je denkt dat je aan de top staat, knip, belachelijke kleren
Het is geen berg, couz’ het is niets anders dan een heuvel
Alors on revoit les ambitions à la baisse
Faut pas y voir le mal si jamais les mains retournent à la Grèce
Ik weet niet wat ik moet doen, maar ik weet niet wat ik moet doen
Het belangrijkste is om liefde te geven, te ontvangen, dus
Liefde heeft me geleerd dat alles een fragiele bloem is
Il meurt et fait place à la peur, panique
Angst om gehaat te worden of angst om alleen te zijn
En de lakens van de omhelzing worden een lijkwade
De roos is delicaat als ze omringd of opgesloten is
Door zijn paradijs te verstikken bouwen we zijn eigen hel
In feite, het is vervoeging in het meervoud
Et se donner corps et âme jusqu’à qu’il ne reste plus rien
L’hypocrisie m’a appris à être méfiant
Et livrer ma confiance à bonne escient
Y’a rien à attendre de ceux qui boivent des larmes à plein pôle
En zeg salaam met een slappe hand
De dagen schrijven in mij als een blanco vel, (smetteloos)
Mijn lot heeft maar één tak, (miraculeus)
Ik ben maar een student, zittend, begrijpend en dromend
Die het leven reciteert van het puntje van zijn lippen, (zijn lippen)
De dagen schrijven in mij als een blanco vel, (smetteloos)
Mijn lot heeft maar één tak, (miraculeus)
Ik ben maar een student, zittend, begrijpend en dromend
Die het leven vertelt van het puntje van zijn lippen, (zijn lippen)
Eer heeft me geleerd dat wat de situatie ook is
Je moet standhouden bij elke gelegenheid, zelfs als er geen optie is om te ontsnappen
Wraak met een olifantachtig geheugen
Laat de tijd en de woede van de elementen voorbijgaan
Transparant voor de ogen van de machtigen in moquettz
Adem een laatste adem uit, druk een bokken
Dus als de tijd komt voor het telefoontje
Velen verliezen waarde en aanzien als Raphael’s vleugels naderen
Je n’ai rien à vendre à part mes notes
Mijn gedichten waarin ik het leven van de geborenen uitbeeld
Chez nous on ne tire pas à la ras’, baille à l’hôpital
Ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen
Ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen
Ik weet niet wat ik moet doen, maar ik weet niet wat ik moet doen.
Nu de bedrijven waar mijn ouders werkten verhuizen
En de hypocriete parlementsleden komen hun stem verheffen
Ik weet niet wat ik er aan moet doen.
Ik weet niet wat ik er aan moet doen, maar ik weet zeker dat het een goed idee is.
Vrijheid? Nah! Het is maar een Ersatz
Het is gewoon een groot kippenhok, bewaakt door de Wehrmacht.
Waar iedereen oordeelt of veroordeelt
Ik laat je niet in de steek, ik laat je niet in de steek
Ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen
Ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik moet doen