Origineel
I’m glad you didn’t stick. To my fingers like a tremble. A wasted fortune spent. On things we never felt inside. I count the footsteps. That take me away from you. Because i stayed too long. Inside this crooked frame. I’m glad you didn’t spend the night like you had promised. I’d have to stretch the truth to say that i was sorry. And now i laugh out loud at things that aren’t that funny. Because i stayed too long inside this crooked frame. I could burn my clothes and i would be alright. I could burn the photographs and be alright. I could burn the postcards, i would be alright. I could smile for the first time without thinking of you. I’m glad you didn’t stick to my fingers like honey. I’d have to stretch the truth to say that you were pretty. And now i laugh out loud at things that aren’t quite funny. Because i stayed too long inside your crooked frame
Vertaling
Ik ben blij dat je niet bent blijven plakken. Aan mijn vingers als een beving. Een verspild fortuin uitgegeven. Aan dingen die we nooit van binnen voelden. Ik tel de voetstappen. Die me bij je weghalen. Omdat ik te lang ben gebleven. In dit kromme frame. Ik ben blij dat je de nacht niet hebt doorgebracht, zoals je beloofd had. Ik zou de waarheid moeten verdraaien om te zeggen dat ik spijt had. En nu lach ik hardop om dingen die niet zo grappig zijn. Omdat ik te lang in dit kromme frame ben gebleven. Ik zou mijn kleren kunnen verbranden en dan zou ik in orde zijn. Ik zou de foto’s kunnen verbranden en in orde zijn. Ik zou de postkaarten kunnen verbranden en dan zou ik in orde zijn. Ik zou voor de eerste keer kunnen glimlachen zonder aan jou te denken. Ik ben blij dat je niet aan mijn vingers kleefde als honing. Ik zou de waarheid moeten verdraaien om te zeggen dat je mooi was. En nu lach ik hardop om dingen die niet echt grappig zijn. Omdat ik te lang in je kromme frame ben gebleven