Origineel
our empire has fallen
the columns came crashing down
faster that children could outrun the shadows
drunk with hysteria the survivors are running for their lives
as precious dreams erupt before their very eyes
tonight, it’s over…at long last we will fall
ruins will fight in our stead
my flesh is burning from the embers
but still the brilliant tale of our utopia survives
tonight her beautiful exterior may crash and burn to ash
but the fight for her honor will rage on
I hope I never see the end
I hope I never have to live without her comfort
but for now she dies… oh Rome! so full of majesty, you’re gone…
wind chokes on the ashes as acrid smoke strangles the sun
their jealous arrows ran, hollow drums pound at the gates
breaking the din of screams
our feeble offerings to forgotten Gods are left to rot in temples of their lust
as they lay forth their plans to destroy our pride, our home
tonight, it’s over…at long last we will fall
ruins will fight in our stead
my flesh is burning from the embers
but still the brilliant tale of our utopia survives
tonight her beautiful exterior may crash and burn to ash
but the fight for her honor will rage on
I hope I never see the end
I hope I never have to live without her comfort
but for now she dies… oh Rome! so full of majesty, you’re gone…
…beg the flames for our mercy…
these aged walls have seen too much
to forget the past in the face of this final trial
watch her crumble so true as mayhem cuts her down
let them have our treasure, her voice lives on
let them take our city for her splendor lives on
…at long last we will fall…
Vertaling
ons rijk is gevallen
de kolommen kwamen naar beneden storten
sneller dan kinderen de schaduwen konden ontlopen
Dronken van hysterie rennen de overlevenden voor hun leven
terwijl kostbare dromen voor hun ogen uitbarsten
Vannacht, is het voorbij… eindelijk zullen we vallen
ruïnes zullen in onze plaats vechten
mijn vlees brandt van de sintels
maar toch overleeft het briljante verhaal van ons utopia
Vannacht zal haar mooie buitenkant tot as verbranden
maar de strijd voor haar eer zal voortwoeden
Ik hoop dat ik nooit het einde zie
Ik hoop dat ik nooit zonder haar troost hoef te leven
maar voor nu sterft ze… oh Rome! zo vol van majesteit, je bent weg…
de wind verstikt zich in de as terwijl de bijtende rook de zon verstikt
hun jaloerse pijlen renden, holle trommels slaan op de poorten
het geluid van geschreeuw doorbrekend
onze zwakke offers aan vergeten Goden worden achtergelaten om te rotten in tempels van hun lust
terwijl zij hun plannen ontvouwen om onze trots, ons thuis te vernietigen
Vanavond, is het voorbij… eindelijk zullen we vallen
ruïnes zullen in onze plaats vechten
mijn vlees brandt van de sintels
maar het briljante verhaal van ons utopia overleeft nog steeds
Vannacht zal haar mooie buitenkant tot as verbranden
maar de strijd voor haar eer zal voortwoeden
Ik hoop dat ik nooit het einde zie
Ik hoop dat ik nooit zonder haar troost hoef te leven
maar voor nu sterft ze… oh Rome! zo vol van majesteit, je bent weg…
…smeek de vlammen om genade…
deze oude muren hebben te veel gezien
om het verleden te vergeten in het aangezicht van deze laatste beproeving
kijk hoe ze afbrokkelt als de chaos haar neermaait
Laat ze onze schat hebben, haar stem leeft voort.
Laat ze onze stad nemen want haar pracht leeft voort.
…eindelijk zullen we vallen…