Origineel
What is wrong with her eyes?. A glossy stare that won’t leave me be starts my blood running cold.. A gaze that could make hell freeze over…. I have to understand she’s gone.. But she’s not! Don’t you tell me she is dead.. Watch her lips softly move because she’s still. whispering to me!. And something here is not quite right…. Skin so cold beneath my touch as I brush back her hair and close her eyes.. But I cannot stand to turn away.. When I do, she’ll be gone…. It’s frightening…. Sweaty hands will fail to lock the door…. They’ll be here soon.. I wish I could keep my teeth from grinding.. I wish I’d stop looking behind me.. Running now will only make it worse…. They’ll be here soon.. I wish I could shake the awful feeling.. I wish my mind would stop…. Maybe I am crazy and my mind is trying to deceive me. As the ground vanishes I wonder will the sky be the next to fail me?. Paint abandons canvas.. And my brush can’t seem to start again from scratch.. As I watch everything unravel, why should I even try to stop the collapse?. I won’t…. Shaking as I rest her body down.. No one knows, only me…. It’s frightening…. There’s a madman glaring straight at me!. Oh I know I’ve seen his face before…. I am sure I’ve seen his face before…
Vertaling
Wat is er mis met haar ogen? Een glanzende blik die me niet met rust laat, laat mijn bloed koud worden… Een blik die de hel kan doen dichtvriezen… Ik moet begrijpen dat ze weg is… Maar dat is ze niet. Zeg me niet dat ze dood is. Kijk hoe haar lippen zachtjes bewegen, want ze fluistert nog steeds tegen me. En iets hier is niet helemaal juist …. Haar huid is zo koud onder mijn aanraking als ik haar haar naar achteren borstel en haar ogen sluit. Maar ik kan er niet tegen om me om te draaien. Als ik dat doe, is ze weg. Het is beangstigend…. Zwetende handen zullen falen om de deur op slot te doen …. Ze zullen hier snel zijn. Ik wou dat ik mijn tanden niet kon laten knarsen… Ik wou dat ik niet meer achter me keek… Nu weglopen maakt het alleen maar erger. Ze zullen hier snel zijn… Ik wou dat ik het vreselijke gevoel kon afschudden… Ik wou dat mijn gedachten stopten… Misschien ben ik gek en probeert mijn verstand mij te misleiden. Als de grond verdwijnt, vraag ik me af of de lucht de volgende zal zijn die me in de steek laat. Verf verlaat het doek… En mijn penseel lijkt niet opnieuw te kunnen beginnen… Als ik alles zie ontrafelen, waarom zou ik dan proberen de ineenstorting te stoppen? Ik zal het niet doen. Bevend laat ik haar lichaam zakken… Niemand weet het, alleen ik. Het is beangstigend…. Er is een gek die me recht aankijkt. Oh ik weet dat ik zijn gezicht eerder heb gezien…. Ik weet zeker dat ik zijn gezicht eerder heb gezien…