Origineel
Anoche estuve conversando con mi cigarrillo.
Me senté cansada, cansada, aburrida y tan vacÃa.
Que a veces hasta pienso que nisiquiera existo.
Que a veces hasta pienso que nisiquiera existo.
Lo encendà muy lentamente, le dà una fumada.
Y al mirar el humo que en el espacio se volatizaba.
Recordé tantas cosas que creà olvidadas.
Se las conté todas mientras que lo fumaba.
Le conversé de ti y de mis añoranzas.
Le conté de tus besos y de mis esperanzas.
Le conté de tú olvido, de mis lgrimas tantas.
De aquello que vivimos y que hoy se a vuelto nada.
Le dije que es posible que a mi nadie me quiera.
Porque he intentado vivir a mi manera.
Porque me he negado a pagar el tributo.
De bajeza y pecado que hoy nos exige el mundo.
Que a lo mejor estoy acabada o que la vida me a vencido.
Que he sufrido y he llorado.
Que he luchado y he reÃdo.
Y que es lo que he ganado por ser asà tan comprensiva.
Solo vivir desesperada en un mundo tan vacÃo.
Anoche estuve conversando con mi cigarrillo.
Y al terminarlo pensando me quede entre suspiros.
Que en este verso triste que es el mundo en que vivo.
Solo él me va quedando como nico amigo.
Vertaling
Gisteravond zat ik met mijn sigaret te kletsen.
Ik zat moe, verveeld en zo leeg.
Dat ik soms zelfs denk dat ik niet besta.
Dat ik soms zelfs denk dat ik niet besta.
Ik stak hem heel langzaam aan, nam een trekje.
En toen ik naar de rook keek die de ruimte in blies.
Ik herinnerde me zoveel dingen waarvan ik dacht dat ik ze vergeten was.
Ik vertelde hem alles terwijl ik het rookte.
Ik vertelde hem over jou en mijn verlangens.
Ik vertelde hem over je kussen en mijn hoop.
Ik vertelde hem van je vergeetachtigheid, van mijn vele tranen.
Van wat we leefden en dat vandaag niets geworden is.
Ik zei hem dat het mogelijk is dat niemand van me houdt.
Omdat ik geprobeerd heb op mijn manier te leven.
Omdat ik geweigerd heb het eerbetoon te betalen.
van oneerlijkheid en zonde die de wereld vandaag van ons eist.
Dat ik misschien klaar ben of dat het leven me verslagen heeft.
Dat ik heb geleden en heb gehuild.
Dat ik heb gevochten en gelachen.
En wat heb ik gewonnen door zo begripvol te zijn.
Gewoon in wanhoop leven in een wereld die zo leeg is.
Gisteravond had ik een gesprek met mijn sigaret.
En toen ik klaar was met denken zat ik tussen twee zuchten.
Dat in dit trieste vers dat de wereld is waarin ik leef.
Alleen hij is nog over voor mij als mijn enige vriend.