Songteksten Vertalen

Zoek vertaling

Artiest:

angizia

Songtekst:

er blieb noch ein weilchen am leben

Je bekijkt nu de songtekst en vertaling: angizia – er blieb noch ein weilchen am leben ? Hieronder vindt je de songtekst met vertaling naast elkaar weergegeven!

Benieuwd naar het liedje en de betekenis van er blieb noch ein weilchen am leben? Bekijk de Nederlandse vertaling.

Op onze website vindt je veel meer songteksten met vertalingen van angizia!

Bekijk ons archief en ontdek welke songteksten & vertalingen van angizia te vinden zijn!

Origineel

Achzehntes Kapitel Der graue Herbst hlt Einzug auf diesem wunderlichen Totenacker. Ein eiskalter Sturmwind berfiel die Grber all der lebenden Toten. Verdutzt hocken die fleischarmen Skelette im nassen Laub, das sich in den letzten Stunden zu seltsamen Totenbettchen zusammen getragen hatte. Die Bucklige lehnt – in eine dunkle Decke gehllt – an ihrer stehend in den Boden gerammten Totenlade. Bertram, der Knecht, lmmelt auf dem Steindeckel der Lewski-Gruft und liebugelt mit einer Flasche Wodka, die die Totengrber irrtmlich zurck gelassen hatten. Nur einige Grber weiter kniet ein trbseliger Werkelmann vor dem verregneten Wimmerkasten des Requiempianisten, sein Kpfchen liegt daneben und schielt in das verdrieliche Totenbett, das er am liebsten gar nicht erst verlassen htte. Zwischen den Grabsteinen, als wre es ein Kontrollgang, schreitet Kezman voran. Der Werkelmann blieb noch ein Weilchen am Leben – doch der Tod klopfte an. DIE BUCKLIGE BERTRAM, DER KNECHT Er sprte ein seltsames Pochen – der Tod klopfte an. Sein Schdel griente Fratzen – die letzte Nacht begann. Die Puppen starrten Lcher. Die Grber waren verweht. Der Spielmann kniete achtsam, sein Kleid war obsolet. Er blieb noch ein Weilchen am Leben. Der Tote blickte nach vorn. Der Wind blies zuweilen daneben. Der Tote wr’ gern erfroren. KEZMAN (schreit) Er sprte die bittere Neige – der Sensemann schritt auf und ab. Er schielte ins Totenbett feige – und klapperte klipp-klapp. KEZMAN (flstert) Der Tote faulte vorwrts, es brabbelte aus ihm – und dann: Es brach ein letzter Abend an! KEZMAN (schreit) Der Tote faulte vorwrts. Ein Kfer zog ihn in Bann. Er hegte sein loses Kpfchen – und murmelte angst und bang. Solo Piano DIE BUCKLIGE Der Tote faulte vorwrts. Ein Kfer zog ihn in Bann. Er hegte sein loses Kpfchen – und murmelte angst und bang. KEZMAN (schreit) Er sprte die bittere Neige – der Sensemann schritt auf und ab. Er schielte ins Totenbett feige – und klapperte klipp-klapp. Solo Piano.

Vertaling

Hoofdstuk Achttien De grijze herfst kwam naar dit vreemde kerkhof. Een ijskoude storm blies over de graven van alle levende doden. De vleesloze skeletten hurkten in de natte bladeren, die in de laatste uren vreemde doodsbedden hadden gevormd. De gebochelde leunt – gewikkeld in een donkere deken – tegen haar grafkist, die in de grond is geramd. Bertram, de knecht, zit op het stenen deksel van de tombe van Lewski en rommelt met een fles wodka die de doodgravers per vergissing hadden achtergelaten. Slechts een paar graven verder knielt een sombere werkman voor de regentachtig jammerende kist van de Requiem-pianist, zijn hoofd ligt ernaast en loert in het vreselijke sterfbed dat hij het liefst helemaal niet had willen verlaten. Tussen de grafstenen, alsof het een inspectieronde is, stapt Kezman naar voren. De werkman bleef een tijdje in leven – maar de dood sloeg toe. DE BUKKEN BERTRAM DE BEDIENDE Hij kreeg een vreemd kloppend geluid – de dood klopte. Zijn schedel grijnsde grimassen – de laatste nacht begon. De poppen staarden naar gaten. De rooien werden weggeblazen. De minstreel knielde achteloos, zijn jurk was verouderd. Hij bleef nog een tijdje leven. De dode man keek voor zich uit. De wind blies soms naast hem. De dode man bevroor graag. KEZMAN (schreeuwend) Hij sprong over de bittere nullen – liep de Reaper op en neer. Hij gluurde laf naar het sterfbed… En kletter-kletter-kletter. KEZMAN [fluisterend]. De dode man rotte voorover, …en toen brabbelde hij, en toen..: Een laatste avond was aangebroken! KEZMAN (schreeuwend) De dode man rotte voorover. Hij was betoverd door een kever Hij tilde zijn losse kleine hoofdje op – En mompelde in angst Solo piano DE BUKKEN De dode man rotte voorover. Een kever trok hem in zijn ban. Hij koesterde zijn losse kop – en mompelde angst en angst. KEZMAN [schreeuwend]. Hij sprong over de bittere put – liep de Reaper op en neer. Hij loerde laf naar het sterfbed – en ratelde clip-clop. Solo Piano.