[Lyrics : RMS Hreidmarr / June 1999] Je suis celui que tu ecoutais dans l’ombre de minuit lui dont la pensee chuchotait a ton ame lui dont tu devinais vaguement la tristesse lui dont tu voyais l’image en songe Als de blik de geest vervult Diegene die niemand graag ziet Le fleau de mes esclaves terrestres Le Roy de la connaissance et de la Liberte De ennemi des Cieux De Mal van de Natuur (Voila ce que vous avez fait de moi) Kwaad ben ik niet. …maar gewone haat. Je zult het nooit begrijpen. Laat me deze kamer verlaten. U zult deze weddenschap verliezen, mijn heer. Hoerenzoon, je bent mij niet. Ik ben net als de anderen. Een kuil van onbesmette grond om gemaakt te worden Voor zo’n gast is te ontmoeten Wat is er meer gewoon? Wat denk je wel niet? Ik ben als de onverschillige kinderen van de aarde. Als mijn erfenis, stierven duizend mensen in mijn hand. Duizend levens, God schonk mij. De sublieme haat die mijn hart vult… Ik ben de woede van God en niets meer. Dominus Vobiscum Et cum spiritu tuo Maar leeftijd met zijn stelende stappen Heeft mij in zijn greep En heeft me verscheept door het land Alsof ik nooit zo was geweest Gij bidt niet goed. Voor de liefde van God, verdraag me! Je zult nooit begrijpen Het verterende vuur dat in mij brandt. Laat me deze kamer verlaten. U zult deze weddenschap verliezen, mijn heer. Hoerenzoon, je bent mij niet Ik ben net als al die anderen De bastaards die je niet kan raken Dominus Vobiscum Et cum spiritu tuo Per omnia saecula saeculorum Ik ben als de onverschillige kinderen van de aarde Duizend mensen stierven in mijn hand Duizend levens schonk God mij Als mijn erfenis Goddelijk geschenk is… De sublieme haat die mijn hart vult Iudica me, Deus Et discerne causam meam de gente non sancta Ab homine iniquo et doloroso erue me Maar leeftijd met zijn stelende stappen Heeft mij in zijn greep En heeft me verscheept in het land Alsof ik nooit zo was geweest Gij bidt niet goed Voor de liefde van God, verdraag me! Je zult nooit begrijpen… Het verterende vuur dat me doet leven Je ne suis plus que tenebres et vengeance Ik wil je zien aftakelen, je laten stromen zoals insecten die je verafschuwt. Que vous etes tous les uns comme les autres Dans un abime de merde grouillante Vous n’etes que des immondices, des larves rampantes Maar leeftijd met zijn stelende stappen Heeft mij in zijn greep En heeft me verscheept door het land Alsof ik nooit zo was geweest Gij bidt niet goed Voor de liefde van God, verdraag me! Je zult nooit begrijpen… Het verslindende vuur dat me doet leven.