Origineel
Regrets, yes I have many,
But none so great as spurning your love.
For how sweet, how sweet your love would be
As fierce as fire, as tender as dew.
So let the rain fall
Crashing on me
And blind my eyes
For the love I can’t feel.
Take a sound, don’t you wait, don’t be hurried
Make a sign, don’t be late, don’t you worry now.
Sometimes, I would have you close to me
And take the path that leads to the sea.
In the dark our eyes would meet at last
And on your lips, the words I must flee.
So let the rain fall
Crashing on me
And blind my eyes
For the love I can’t feel.
Take a sound, don’t you wait, don’t be hurried
Make a sign, don’t be late, don’t you worry now.
So let the rain fall
Crashing on me
And blind my eyes
For the love I can’t feel.
Pulling out while the doubts loom above me
Shouting out in the dark for you to love me
Cutting life from the hopes of an outstretched hand
Regrets, our secret cemeteries,
Where loves and loss are silently lain,
The dream is fading faster now,
And soon you’ll skip beyond my recall.
Vertaling
Spijt, ja ik heb er veel,
maar geen zo groot als het afwijzen van je liefde.
Want hoe zoet, hoe zoet zou uw liefde zijn
Zo vurig als vuur, zo teder als dauw.
Dus laat de regen vallen
op mij neerstorten
En verblind mijn ogen
Voor de liefde die ik niet kan voelen.
Maak een geluid, wacht niet, wees niet gehaast
Maak een teken, wees niet te laat, maak je nu geen zorgen.
Soms, zou ik je dicht bij me willen hebben
En het pad nemen dat naar de zee leidt.
In het donker zouden onze ogen elkaar eindelijk ontmoeten
En op jouw lippen, de woorden die ik moet ontvluchten.
Dus laat de regen vallen
op mij neerstorten
En verblind mijn ogen
Voor de liefde die ik niet kan voelen.
Maak een geluid, wacht niet, wees niet gehaast
Maak een teken, kom niet te laat, maak je nu geen zorgen.
Dus laat de regen vallen
op mij neerstorten
En verblind mijn ogen
Voor de liefde die ik niet kan voelen.
Terugtrekkend terwijl de twijfels boven me opdoemen
Schreeuwend in het donker om je liefde voor mij
Het leven snijden uit de hoop van een uitgestoken hand
Spijt, onze geheime begraafplaatsen,
waar liefdes en verlies stilletjes liggen,
De droom vervaagt nu sneller,
En spoedig zul je voorbij mijn herinnering springen.