Origineel
In questa casa cresce la mia apatia
non c’ una stanza che sia soltanto mia
dieci alle sei come tutte le sere rientrano i miei
poi si sta l tutti zitti a mangiare davanti al TG.
E per principio dicono sempre no
telefonare da casa non si pu, non ci sto pi
a guardare la vita degli altri in TV.
Io, scusa se esisto anch’io, se voglio un posto mio
di stare qui non l’ho chiesto io, voglio una vita decente,
giorni pi sereni, cento armadi sempre pieni, e perch no?
Dicono che a vent’anni si vive di assurde manie, chi non ne ha?
Se le vostre son quelle mi tengo le mie…
…voglio una vita che vale, ridere e scherzare,
cento amici da incontrare, e perch no…?
…scusa se penso anch’io, se voglio vivere a modo mio,
voglio un amore incosciente, niente pi mi tiene
voglio stare sempre bene e insieme a te…
Vertaling
In dit huis groeit mijn apathie
Er is geen kamer die alleen van mij is.
Tien uur om zes uur, zoals elke avond, komen mijn ouders thuis.
en dan zitten we allemaal te eten voor het nieuws.
En uit principe zeggen ze altijd nee.
Je kan niet van thuis bellen, ik kan het niet meer aan.
Ik kan er niet tegen om naar het leven van andere mensen op TV te kijken.
Het spijt me dat ik ook besta, als ik een eigen plek wil…
Ik heb niet gevraagd om hier te zijn. Ik wil een fatsoenlijk leven,
Ik wil een fatsoenlijk leven, rustigere dagen, honderd volle kasten, en waarom niet?
Ze zeggen dat je in je twintiger jaren leeft met absurde manieën, wie niet?
Als die van jou die zijn, hou ik de mijne…
…ik wil een leven dat telt, om te lachen en grappen te maken,
honderd vrienden te ontmoeten, en waarom niet…?
…excuseer me voor het denken, als ik op mijn eigen manier wil leven,
Ik wil een onbewuste liefde, niets houdt me tegen.
Ik wil altijd goed zijn en bij jou…