Dan krijg ik zand in mijn ogen, Op weg naar de verte, Naar de hemel van de aarde. Voor een moment, zal ik.., Ik heb er geen spijt van. In het leven, ben ik aan het prutsen, Ik ben thuis waar ik heen ga. In mijn hart altijd, Ik zal een schuilplaats maken. Maar ik zal je altijd herinneren Ik herinner me onze augustus Toen we allebei dachten Dat we, tegen de natuur in, samen konden zijn, Ik ben zo blij dat je hier bent, vorst en zuidenwind. De vorst en de zuidenwind. Dat is wat ze beiden dachten. Ergens in de laaglanden, Je was zeker van je lot, Ik hoop het. Aangekomen bij de hoge Je zult zien dat de lucht groen is Je mist de winter En de duisternis van de winter Genadeloos, En de nacht is helder en duidelijk Ik zeg het je. En als de storm opsteekt in de lucht, Voor mij betekent het altijd ons. De liefde die niet bij ons wil komen wonen, Met een hartstocht die ongeëvenaard is. Ik zal het je vertellen. Maar ik zal je altijd herinneren Zodat we in weerwil van de natuur ons kunnen verheugen, De vorst en de zuidenwind. De vorst en de zuidenwind. Dat is wat ze beiden dachten.