Origineel
Na casa dela não tinha onde sentar. só colchões na sala pra deitar. mas quem diz que os moleques ligam. Meia duzia de garotos na rua. comentando videos de Claudio Cunha. descobrindo a verdade mais nua que crua. O vídeo game não era o preferido. mais valia na bola ser escolhido. e assistir ao show do Estamos Indecisos. Mas só quem não viveu é. que diz que não valeu. sinto que ele quer voltar. O cinema nunca mais foi mesmo. escolhia os filmes a esmo. ah como eu queria aquela luz apagar. Ouvindo o som de João Paulo e Daniel. sem dinheiro para um motel. e ela pensando em lua de mel. Aquele cara, aquele óculos fundo. toca Raul ou toca Raimundos. em 97 eu tocava de tudo. Mas só quem não viveu é. que diz que não valeu. Sinto que ele quer voltar. Fico saudosista, mas não sinto dor. pois como dizia o sábio cantor. “Mas é que tudo acaba onde começou. “
Vertaling
In haar huis kon je nergens zitten. alleen matrassen in de woonkamer om op te liggen. maar wie zegt dat het de kinderen iets kan schelen. Een half dozijn kinderen op straat, commentaar geven op Claudio Cunha video’s, de naakte waarheid ontdekken. Het videospel was niet de favoriet. Het was beter om gekozen te worden. en naar een show van Estamos Indecisos te kijken. Maar alleen zij die het niet hebben meegemaakt, zeggen dat het de moeite niet waard was. De bioscoop was nooit meer hetzelfde. Ik koos de films willekeurig. O, wat wilde ik graag dat dat licht uitging. Luisteren naar João Paulo en Daniel. Geen geld voor een motel. En ze denkt aan een huwelijksreis. Die kerel, die diepe bril. Speel Raul of speel Raimundos. in ’97 speelde ik alles. Maar alleen zij die het niet hebben meegemaakt zeggen dat het niet de moeite waard was. Ik voel dat hij terug wil komen. Ik word nostalgisch, maar ik voel geen pijn, want zoals de wijze zanger zei. “Maar alles eindigt waar het begon.”