Origineel
A rua escura deserta. Acelera o desejo. Eu piso fundo no mundo. Com o farol aceso. Uma sirene: Polícia!. No retrovisor. Não sei se é paranóia. Ou se sou infrator. Em cada curva fechada. Espero pelo pior. Estranho cheiro de sangue. Ninguém ao redor. No carro o rádio anuncia. Mais um assassinato. Vejo seu corpo na esquina. Paro o carro e salto. Como vou te esquecer?. Seu beijo é mesmo assim. Marcas no pescoço me dizem. Que o tempo todo só. Querias assistir o meu fim. Um dia seu nome é Ana. No outro dia, Janete. O tempo todo na cama. Afiando a gilete. Só sai na rua se for. Em busca de uma brisa. E quando o dia começa. Você corre da polícia. A vida inteira agitou. E hoje vive no vício. Um vai e vem, entra e sai. Na porta do edifício. Seu veneno é cruel. Seu olhar assassina. Me queimo no seu calor. Coração de heroína. Como vou te esquecer?. Seu beijo é mesmo assim. Marcas no pescoço dizem. Que o tempo todo só. Querias assistir o meu fim
Vertaling
De donkere verlaten straat. Versnel het verlangen. Ik stap diep in de wereld. Met de koplamp aan. Een sirene. Politie! In de achteruitkijkspiegel. Ik weet niet of het paranoia is. Of als ik een overtreder ben. Bij elke scherpe bocht. Ik hoop op het ergste. Vreemde geur van bloed. Niemand in de buurt. In de auto kondigt de radio aan. Nog een moord. Ik zie zijn lichaam op de hoek. Ik stop de auto en spring. Hoe kan ik je vergeten? Je kus is net zo. De tekens in je nek zeggen me. Dat de hele tijd alleen. Je wilde mijn einde zien. Op een dag heet je Ana. De andere dag, Janete. Al die tijd in bed. Het slijpen van het scheermes. Je gaat alleen uit als je gaat. Op zoek naar een briesje. En als de dag aanbreekt. Je vlucht voor de politie. Je hele leven heb je gejaagd. En vandaag leef je in verslaving. Een heen en weer, in en uit. Bij de deur van het gebouw. Jouw vergif is wreed. Zijn blik is moorddadig. Ik brand in haar hitte. Hart van heroïne. Hoe kan ik je vergeten? Je kus is net zo. De tekens op je nek zeggen. Dat de hele tijd alleen. Je wilde mijn einde zien