Tussen Marx en marsepein in het woordenboek stond Maria Tussen de Diepe Blauwe Zee en de Duivel dat was ik Als iemand me ooit kon helpen met mijn obsessie voor De jonge Suzannah York was het Mary In mijn roze pyjama vroeg ze me om iets Ik gaf haar het korte antwoord Ze las onze sterren hardop voor En ik wist toen dat we hadden moeten gaan zeilen Maar in plaats daarvan bleven we thuis Vechtend op het waterbed Zoals het pasgetrouwde stel aan de drugs Ik en Mary Wat er in het verleden gebeurde Bleef een mysterie van de natuurlijke geschiedenis Ze had de laatste moeten zijn Maar ze was gewoon de laatste Als ze een boerin wilde zijn Ik zou dat modderige leven doorstaan Ik zou graven naar de overwinning En het geluid van gelukkige paren Gelukkig paren in het donker Terwijl jij en ik aan de thee zaten Ik herinner me dat je tegen me zei Dat geen enkele hoeveelheid poëzie dit gebroken hart zou kunnen helen Maar je kunt de stofzuiger aanzetten Als je een begin wilt maken Al mijn vrienden van school Stellen me voor aan hun echtgenoten Terwijl ik hier blijf staan Met mijn handen langs de voorkant van mijn broek Ik weet gewoon niet wat er gedaan moet worden Soms vraag ik me af hoe papa mama heeft ontmoet En hoe hebben ze mij verwekt Vertel mijn Mary De jongens die naar de winkel kwamen haar altijd meer aan het lachen maakten dan ik Toen ik haar zei dat dit moest stoppen Ze knipperde niet met haar ogen. Ze zei, weet je schat, het is zo jammer. Je zult nooit goed worden in dit spel. Je krijgt te gemakkelijk blauwe plekken. Zei Mary. Haar twee broers haalden me uit Uit de circulatie voor de duur Dus gingen we onze eigen weg, maar houdt ze nog steeds van me? Ze heeft nog steeds mijn sleutel Als een pestkop in een Benetton winkel Je bent nooit gelukkig met wat je hebt Totdat wat je hebt weg is Sorry Mary.