Origineel
A gente briga sem querer. Chora "prá" voltar. Finge que vai esquecer. A gente tenta controlar. O que já passou. Mas o coração não deixa. São essas coisas que. Não dá "prá" entender. A gente segue sem saber. Onde vai chegar. O que vai restar de nós. Será que a nossa paixão. Vai reacender, para desatar os nós. São essas coisas que. Não dá "prá" entender. Esse amor estranho. Nos machuca tanto. E o coração, é quem vai sofrer. Tanto dissabor, tira nosso encanto. Sela nosso medo, faz enlouquecer. É assim, que o nosso amor se faz. É assim, que "prá" mim tá bom demais. E assim, eu te amo. E não vou te deixar nunca mais.
Vertaling
We vechten zonder het te willen. Schreeuw "om" terug te komen. Doe alsof je het vergeet. We proberen te controleren. Wat al voorbij is. Maar het hart laat het niet toe. Dit zijn de dingen die. Je kunt het niet "begrijpen". We gaan verder zonder het te weten. Onde vai chegar. Wat zal er van ons overblijven. Será que a nossa paixão. Zal opnieuw ontsteken, om de knopen los te maken. Dit zijn de dingen die. We kunnen het niet begrijpen. Deze vreemde liefde. Het doet ons zo'n pijn. E o coração, é que vai sofrer. Zoveel moeite, het neemt onze betovering weg. Het bezegelt onze angst en maakt ons gek. Dit is hoe onze liefde wordt gemaakt. Zo goed is het voor mij. En dus, hou ik van je. En ik zal je nooit meer verlaten.