Origineel
Han de haber sido fuerzas, que me llevaron en esos rumbos salvajes
Quién sabe cuántas poses, en las que he estado
Pero ellas las principales más cercanas, hark! da significado Mio
Realmente no puedo publicar esto, AH siento las señales
Me preocupaba por la lluvia y por los rayos
Pero los vi irse, a la luz de la mañana
Marcando la pendiente, arrojando en las tierras altas
‘Donde los días no tienen números’
Si ha lastimado, me ha lastimado, lastimará, lo dejé entrar
Oh, el viejo modus: afuera lideando con la vida
Dijo, viene en viejos ponens renunciar a luchar
Palabra sobre Gnosis: no va a hacer las compras
O insectos del centro a afuera, o pesar para econtrar
Me apuro por la pena, y me preocupo por un camino desgastado
Y me voy, sólo para volver a casa
Volteando al waltz, agárrate alto en las tierras bajas
¡Porque los días no tienen número’
Me lastima, me lastima, me lastima como un cordero
Así que puedo atestiguar esto, parcial a las enredaderas sangrando
Supongo que no aguantas ni mierda. que tan drogado he estado
Qué río que no sé es: escalar y acatar una línea
Alentar entre rosas, o quedarse atrás
He estado en esa arboled
Donde no importa el origen
Y lo caminé: cuánto duraría
Soportar dolor en el anillo, toda la banda en el cañón
‘Cuando los días no tienen números’
Bueno, me lastima me lastima me lastima, lo dejaré entrar
Vertaling
Het moeten krachten zijn geweest, die me in die wilde richtingen brachten
Wie weet in hoeveel houdingen, ik heb in
Maar zij het meest dichtbij, hark! da meaning Mio
Ik kan dit echt niet posten, AH sorry voor de tekens
Ik was bezorgd over de regen en de bliksem
Maar ik zag ze gaan, in het ochtendlicht
Markeren van de helling, gieten op de hooglanden.
“Waar de dagen geen nummers hebben
Als het pijn doet, doet het mij pijn, laat ik het binnen
Oh, de oude modus: uit flirten met het leven
Hij zei, het komt in oude ponens om de strijd op te geven
Woord over Gnosis: ga niet winkelen
Of insecten van het centrum naar buiten, of verdriet te vinden
Ik haast me voor verdriet, en maak me zorgen om een uitgesleten weg
En ik ga weg, alleen om naar huis terug te keren
Turning to waltz, hold on high in the lowlands
Want de dagen zijn niet geteld.
Het doet me pijn, het doet me pijn, het doet me pijn als een lam
Dus ik kan dit bevestigen, gedeeltelijk aan de bloedende kruipers
Ik denk dat je er niet tegen kan. hoe stoned ik ben geweest
Wat een rivier is die ik niet ken: klim en trek een lijn
Juichend tussen de rozen, of achterblijvend
Ik ben in die boled geweest
Waar de oorsprong er niet toe doet
En ik liep het: hoe lang zou het duren
Om pijn in de ring te verdragen, de hele band in de canyon
Wanneer de dagen geen nummers hebben
Nou, het doet me pijn het doet me pijn het doet me pijn, ik laat het binnen