Op sommige nachten zul je me zien vallen. Ik ben vormloos, ik ben vormeloos. En op sommige nachten kan ik beter met rust gelaten worden. Je neemt het allemaal in je op vanuit een staat van stasis. Je schreeuwt “word wakker!” in je eigen lichaam Maar je bent begraven, of aan het stikken, of erger. Vanavond is het erger. Vanavond doet het schreeuwen pijn. Vannacht ben ik in haar gewikkeld. We vinden elkaar onder dekens zo warm als de zomer. We zijn onafscheidelijk. Onze lichamen weten waar ze voor dienen en we geven ons over, We verkennen elkaar, wanhopig naar iets onafscheidelijks. Deze coma kus is oneindig, en ik mag je tong nemen als je blijft. Wij zijn deze droom – vloeiend en ingewikkeld. We hebben het zo gemaakt. Elke nachtmerrie heeft invloed nodig, en jouw lichaam dat blauw wordt terwijl je vlak naast me ligt, kleurt dit in blauwachtige tinten en donkerder grijstinten. Elke dag als ik wakker word, tril ik of erger. Vannacht is het erger. Vannacht doet het schreeuwen pijn… Vannacht ben ik in haar gewikkeld. We vinden elkaar onder dekens zo warm als de zomer. We zijn onafscheidelijk. Onze lichamen weten waar ze voor dienen en we geven ons over, We verkennen elkaar, wanhopig naar iets onafscheidelijks. Afgelopen nacht toen ik in haar gewikkeld was verdronk ik haar lichaam onder dekens zo warm als de zomer. We waren onafscheidelijk. Dus dit is wat er geworden is van alles waar ik van hield. Het verraad en het bloed werden onafscheidelijk Van de mooiste nachtmerrie die ik ooit heb gehad. Volledig onafscheidelijk. Ik zie haar haar verspreid over de vloer Verstrikt in het telefoonsnoer. Onze lievelingsliedjes herhalen zich al de hele nacht. Laat iemand een ambulance bellen want er is iets niet in orde.