Origineel
Yesterday morning upon my waking
Inside my pocket, I found a calling card
It said in cursive “Meta-detective”
And had a number I didn’t recognize
It rang all morning and in the evening
I heard an answer. It sounded like a sigh.
It was a woman on the receiver
(she was a breather)
I said i’d see her because you never know
She said she’d meet me under the marquee
Of a theater that was abandoned
She ran up to me and leaned in closely
Whispering softly, she told me how I would die
She spoke in cipher and coy conundrums
Her hair was like lightning and smelled like thunder
Ending our rendez-vous, she said “Rappelea-vous?”
And with a pirouette, she disappeared and I said,
“You never know”
I’ll let you be my eyes if we fly
I’ll let you be my eyes because I’m blind
The rain flies into out mouths while our heads fly into the clouds
Vertaling
Gistermorgen toen ik wakker werd
In mijn zak, vond ik een visitekaartje.
Er stond in cursief “Meta-detective”
En het had een nummer dat ik niet herkende
Het ging de hele ochtend over en ’s avonds
hoorde ik een antwoord. Het klonk als een zucht.
Het was een vrouw aan de hoorn
(ze was een ademautomaat)
Ik zei dat ik haar zou zien, want je weet maar nooit.
Ze zei dat ze me zou ontmoeten onder de feesttent
van een theater dat verlaten was.
Ze liep naar me toe en leunde dicht tegen me aan
Fluisterde zachtjes, ze vertelde me hoe ik zou sterven
Ze sprak in cijfers en verlegen raadsels
Haar haar was als bliksem en rook als donder
Aan het eind van ons rendez-vous, zei ze “Rappelea-vous?”
En met een pirouette, verdween ze en ik zei,
“Je weet maar nooit”
Ik laat je mijn ogen zijn als we vliegen
Ik laat jou mijn ogen zijn, want ik ben blind
De regen vliegt in onze monden terwijl onze hoofden in de wolken vliegen