Laten we weglopen Niemand hoeft te weten waarheen Weg van deze plek met al die gekte Waar de wereld ons niet begrijpt We moeten hier gewoon weg Is het niet vreemd en rustgevend Dat ik nooit de waarheid voor je kan verbergen. Zoals een bloem de regen kent Zoals een genezer de pijn kent Al mijn muren waar je dwars doorheen kijkt. En hoewel ik soms kan struikelen en vallen Je raapt me op als ik met de bal knoei. Niemand kent me zoals jij Niemand voelt me aan zoals jij dat doet. Met jou weet ik dat ik nooit zal verliezen Want niemand kent me. Niemand kent me zoals jij dat doet. En als de zon lichtjes valt In de handen van morgen kunnen we dromen onder de duisternis Ons veilig voelen onder het sterrenstof Waar we samen zullen staan Echte vrienden vervagen niet En hoe kan ik ooit iemand vinden die me op deze manier begrijpt Refrein