Origineel
“Dentro de instantes estaremos pousando. As luzes lá em baixo dizem que sim. Mas o escuro no meu coração. Diz que este vôo não vai ter fim. Sobrevoar casas tão pequenas. Que eles chamam, lar doce lar. Se embriagar de vida amarga. Até não poder aterrissar. Nesta janela persiste o seu rosto. Na minha alma insiste a sua ausência. E na angustia, a dúvida e o medo. De não haver saída de emergência”
Vertaling
“Over enkele ogenblikken zullen we landen. De lichten beneden zeggen ja. Maar het donker in mijn hart Zegt dat deze vlucht geen einde zal hebben. Vliegend over huizen zo klein Dat ze thuis noemen, liefste thuis Word dronken van het bittere leven Tot ik niet meer kan landen In dit venster blijft je gezicht staan. In mijn ziel dringt uw afwezigheid zich op. En in angst, twijfel en angst. Dat er geen nooduitgang is.