Origineel
Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence
“Fools” said I, “You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you.”
But my words like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, “The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls.”
And whisper’d in the sounds of silence
Vertaling
Hallo duisternis, mijn oude vriend
Ik ben gekomen om weer met je te praten
Omdat een visioen zachtjes sluipend
Zijn zaadjes achterliet terwijl ik sliep
En het visioen dat in mijn hersenen werd geplant
Blijft nog steeds
In het geluid van de stilte
In rusteloze dromen liep ik alleen
Smalle straten van kasseien
Onder het schijnsel van een straatlantaarn
Ik draaide mijn kraag om naar de kou en het vocht
Toen mijn ogen werden gestoken door de flits van een neonlicht
Dat de nacht spleet
En het geluid van de stilte beroerde
En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen, misschien meer
Mensen praten zonder te spreken
Mensen die horen zonder te luisteren
Mensen die liederen schrijven die stemmen nooit delen
En niemand durft
het geluid van de stilte te verstoren
“Dwazen” zei ik, “jullie weten niet
Stilte groeit als kanker
Hoor mijn woorden zodat ik jullie kan onderwijzen
Neem mijn armen, zodat ik jullie kan bereiken.”
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels
en echode
in de putten van stilte
En de mensen bogen en baden
voor de neon god die ze gemaakt hadden
En het bord flitste zijn waarschuwing
In de woorden die het aan het vormen was
En het teken zei, “De woorden van de profeten
Zijn geschreven op de metro muren
En huurkazernes.”
En fluisterend in de geluiden van de stilte