Origineel
Quando me lembro, de tudo que passou. Momentos que não foram mais em vão. O nascer do sol, eu viajei. E a imagem que me veio de um alguém. Parece não poder alcançar. E só de longe me observar. Como se não houvesse um depois. E agora somos dois e. [refrão]. Não vou me distrair e ter que fingir. que não vou embora. Não vou mais aguentar ter que esperar. pra te ver outra hora. Não vou, não vou. Milhares de estrelas posso contar. Mas sei que já estão em algum lugar. Se no escuro pudesse te ver. Saberia que o caminho é você. Se algum momento eu pudesse tocar. E as nossas fotos enxergar. Não sentiria mais o que se foi. E agora somos dois e. [refrão]. Não vou me distrair e ter que fingir. que não vou embora. Não vou mais aguentar ter que esperar. pra te ver outra hora. Não vou, não vou
Vertaling
Als ik me herinner, van alles wat voorbij is. Momenten die niet langer tevergeefs waren. De zonsopgang, ik reisde. En het beeld dat bij me opkwam van iemand. Ik kan er niet bij. En alleen vanuit de verte naar me kijken. Alsof er geen daarna was. En nu zijn we met z’n tweeën. [refrein] Ik zal niet afgeleid worden en moeten doen alsof ik niet wegga. Ik kan niet wachten om je weer te zien. Ik ga niet, ik ga niet. Duizenden sterren kan ik tellen. Maar ik weet dat ze al ergens zijn. Als ik je in het donker kon zien Ik zou de weg naar jou weten. Als ik maar een moment kon aanraken En onze foto’s zien Ik zou niet meer voelen wat weg is. En nu zijn we met z’n tweeën. [refrein] Ik zal niet afgeleid worden en moeten doen alsof ik niet wegga. Ik kan niet wachten om je weer te zien. Ik wil niet, ik wil niet