Steady as the second hand ticking on the clock up on my wall Solide als de vloer onder mijn voeten Elke keer als ik denk aan de manier waarop je me altijd opvangt als ik val word ik herinnerd aan de man die ik zou moeten zijn. Ik ben het zat een wandelende dode te zijn Nu is het tijd om vrij te breken Ik kan rennen, ik kan me verstoppen, maar ik kan nooit ontsnappen aan Uw liefde Omdat U leeft, leef ik, zet mijn gedachten op de dingen daarboven Ik weet dat ik aan niemand toebehoor, nee ik behoor aan niemand toe behalve aan U Schaduw van een donkere wolk hangt over elke stap die ik neem Every single day an uphill climb Zo gaat het altijd als je zelden leeft voor de dingen die je zou moeten Wil je dat nu niet allemaal achter je laten En als ik je eindelijk tegen me hoor praten Je herinnert me eraan Moe van een wandelende dode man te zijn Nu is het tijd om los te breken