Origineel
Fourth of July has come, it’s custom that we go.
Make our way up 108, a place we call our home.
Stanislaus River’s seen a heavy year of snow.
I’ll pick and choose my battles where I cast my fishing pole.
Every year we make our way to the end of the road.
The world seems to stop spinning.
My father smiles,
he says, “Son, when I die..
Take me up to Iceberg Meadows,
under the sun lay my remains.
I will seep into Disaster Creek,
for years my ash will chase that setting sun,
but my soul is here to stay.”
Well, Boulder Creek is runnin’ wild, the banks have overflowed.
No swimmin’ in our hole this year, spend my day skippin’ stones.
The pickup’s gone to Dardanelle, grab propane for the stove.
The campfire burns tradition four generations old.
I carved on that bridge, one day, my name and right below,
my father’s name from yesteryear, etched as a child.
He says, “Son, when I die..
Take me up to Iceberg Meadows,
under the sun lay my remains.
I will seep into Disaster Creek,
for years my ash will chase that setting sun,
but my soul is here to stay.”
Fourth of July has come, it’s custom that we go,
make our way up 108, a place we call our home.
Vertaling
Fourth of July is aangebroken, het is de gewoonte dat we gaan.
Op weg naar 108, een plek die we ons thuis noemen.
De Stanislaus rivier heeft een zwaar jaar met sneeuw achter de rug.
Ik kies mijn gevechten waar ik mijn hengel uitgooi.
Elk jaar zoeken we onze weg naar het einde van de weg.
De wereld lijkt te stoppen met draaien.
Mijn vader lacht,
hij zegt, “Zoon, als ik sterf…
neem me dan mee naar Iceberg Meadows,
onder de zon leg ik mijn overblijfselen.
Ik zal wegsijpelen in Disaster Creek,
Jarenlang zal mijn as de ondergaande zon achtervolgen,
maar mijn ziel is hier om te blijven.”
Nou, Boulder Creek is wild aan het stromen, de oevers zijn overstroomd.
Geen zwemmen in ons gat dit jaar, ik breng mijn dag door met stenen springen.
De pick-up is naar Dardanelle, pak propaan voor de kachel.
Het kampvuur brandt traditie vier generaties oud.
Ik kerfde op die brug, op een dag, mijn naam en recht eronder,
de naam van mijn vader van vroeger, geëtst als een kind.
Hij zegt: “Zoon, als ik sterf…
neem me dan mee naar Iceberg Meadows,
onder de zon mijn overblijfselen leggen.
Ik zal wegsijpelen in Disaster Creek,
Jarenlang zal mijn as de ondergaande zon achtervolgen,
maar mijn ziel is hier om te blijven.”
Vier juli is aangebroken, het is de gewoonte dat we gaan,
op weg gaan naar 108, een plek die we ons thuis noemen.