Origineel
Fecho a janela. Pois a vista me incomoda. O vento é frio e faz lembrar que lá fora. Tanta coisa ainda me faz mal. Ligo o rádio e então tudo se vai. Quando é bom cantar assim. Só pra mim. Três mil quilômetros a mais. Outro desvio, outro sinal. Me dizendo pra não encostar. Outro posto, um café pra não parar. Às vezes, em minha cabeça. Tudo é tão difícil. Então eu tento não pensar. No que não preciso. Tento olhar em frente. E não gritar meus erros. E não chorar com a. Chuva dançando pelo vidro. Seis mil quilômetros a mais. Outro desvio, outra partida. Me dizendo pra não retornar. Logo a frente há uma saída. Que quando o dia me sorri. Me sinto leve e limpo. E deixo a poeira cobrir. O que foi tão ruim pra mim. Dez mil quilômetros a mais. Outro desvio, outra chance. Que a vida me dá pra acordar. Mas dessa vez eu não vou derrapar. Dessa vez quem dirige sou eu. Que quando o dia me sorri. Me sinto leve e limpo. E deixo a poeira cobrir. O que foi tão ruim pra mim. Então a mesma encruzilhada sempre vem. Largar tudo ou seguir em frente?. Então eu tento achar um lugar pra descansar. Pra lavar o rosto e pensar. E nada é tão pesado assim. . . . . By natiis
Vertaling
Ik sluit het raam. Omdat het uitzicht me stoort. De wind is koud en herinnert me eraan dat buiten. Zoveel maakt me nog steeds ziek. Ik zet de radio aan en dan gaat alles weg. Als het goed is om zo te zingen Alleen voor mij. Drieduizend kilometer meer. Een andere omweg, een ander teken Mij vertellen niet aan de kant te gaan Nog een benzinestation, een koffie om niet te stoppen Soms in mijn hoofd Alles is zo moeilijk Dus ik probeer niet te denken Wat ik niet nodig heb Probeer vooruit te kijken En niet schreeuwen over mijn fouten En niet huilen met de. Regen danst door het glas Nog zesduizend mijl. Weer een omweg, weer een vertrek. Zeg me niet om te keren. Vooruit, er is een uitweg. Dat wanneer de dag mij toelacht Ik voel me licht en schoon En ik laat het stof bedekken Wat was er zo slecht voor mij Nog tienduizend mijl. Een andere omweg, een andere kans Dat leven geeft me om wakker te worden. Maar deze keer zal ik niet slippen. Deze keer rij ik. Wanneer de dag mij toelacht Ik voel me licht en schoon En ik laat het stof bedekken Wat was er zo slecht voor mij Dan komt altijd hetzelfde kruispunt Alles laten vallen of verder gaan? Dus ik probeer een plek te vinden om te rusten Om mijn gezicht te wassen en na te denken. En niets is zo zwaar…. Door natiis