Origineel
[Verse 1]
Standing here the old man said to me
“Long before these crowded streets
Here stood my dreaming tree”
Below it he would sit for hours at a time
Now progress takes away what forever took to find
And now he’s falling hard, he feels the falling dark–
How he longs to be beneath his dreaming tree
Conquered fear to climb, a moment froze in time
When the girl who first he kissed promised him she’d be his
Remembered mother’s words there beneath the tree
“No matter what the world, you’ll always be my baby”
Mommy come quick! The dreaming tree has died
The air is growing thick; a fear, he cannot hide;
The dreaming tree has died…
Oh have you no pity?
This thing I do, I do not deny it
All through this smile, as crooked as danger
I do not deny I know in my mind
I would leave you now if I had the strength to
I would leave you up to your own devices
Will you not talk? Can you take pity?
I don’t ask much, but won’t you speak
Please?
From the start she knew she had it made
Easy up until then–for sure she’d make the grade
Adorers came in hordes to lay down in her wake
Gave it all she had but treasures slowly fade
Now she’s falling hard, she feels the fall of dark
How did this fall apart? She drinks to fill it up
A smile of sweetest flowers, wilted so and soured
Black tears stain the cheeks that once were so admired
She thinks when she was small, there on her father’s knees
How he had promised her “You’ll always be my baby”
“Daddy come quick! The dreaming tree has died…
I can’t find my way home, there is no place to hide
The dreaming tree has died!”
Shake[x4]
If I had the strength to
I would leave you up to your own devices
Will you not talk? Can you take pity?
I don’t ask much, but won’t you speak
Please?
Take me back
Save me please
Vertaling
[Vers 1]
Toen ik hier stond zei de oude man tegen mij.
“Lang voor deze drukke straten
stond hier mijn dromende boom.
Daaronder zat hij urenlang
Nu neemt de vooruitgang weg wat voor altijd nodig was om te vinden
En nu valt hij hard, hij voelt de vallende duisternis…
Hoe hij verlangt om onder zijn droomboom te zitten
Hij overwon zijn angst om te klimmen, een moment bevroor in de tijd
Toen het meisje dat hij voor het eerst kuste hem beloofde dat ze de zijne zou zijn
Herinnerde hij zich moeders woorden daar onder de boom
“Wat de wereld ook doet, je zult altijd mijn baby zijn”
Mama, kom snel! De dromende boom is gestorven
De lucht wordt dikker; een angst, die hij niet kan verbergen;
De droomboom is gestorven…
Oh heb je geen medelijden?
Dit ding dat ik doe, ik ontken het niet
Door deze glimlach, zo krom als gevaar
Ik ontken niet dat ik weet in mijn geest
Ik zou je nu verlaten als ik er de kracht voor had
Ik zou je aan je lot overlaten
Wil je niet praten? Kun je medelijden hebben?
Ik vraag niet veel, maar wil je niet praten?
Alsjeblieft?
Vanaf het begin wist ze dat ze het gemaakt had.
Makkelijk tot dan, zeker dat ze het zou halen.
Aanbidders kwamen in hordes om in haar kielzog te liggen
Gaf alles wat ze had, maar schatten vervagen langzaam
Nu valt ze hard, ze voelt de val van de duisternis
Hoe is dit uit elkaar gevallen? Ze drinkt om het op te vullen
Een glimlach van zoetste bloemen, verwelkt zo en verzuurd
Zwarte tranen bevlekken de wangen die eens zo bewonderd werden
Ze denkt aan toen ze klein was, daar op de knieƫn van haar vader
Hoe hij haar had beloofd “Je zult altijd mijn baby zijn”
“Papa kom vlug! De droomboom is dood…
Ik kan de weg naar huis niet vinden, er is geen plek om me te verstoppen
De droomboom is gestorven!”
Schudden
Als ik de kracht had om…
zou ik je aan je lot overlaten.
Wil je niet praten? Heb je geen medelijden?
Ik vraag niet veel, maar wil je niet praten?
Alsjeblieft?
Neem me terug.
Red me alsjeblieft.