Origineel
Run they said to a promised land. Run and find us a helping hand. Don’t come back till the sun is gone. Don’t come back till the war is won. We all set out with our hearts in hand. A cold wind covered up a line in the sand. All so young. Nothing to lose. Pieces of silver and a dead mans shoes. And oh do you know what I’m saying. Strike a light to guide us. Somewhere. Tempest swells our worlds collide. Arrows from above and the salt in our eyes. Then as the sky began to bruise. We all sought shelter from the breaking news. Oh did I ever show you. All the great memorials, all the factory floors. And oh though you know I don’t know you. Now that were here. Let’s make them proud. On and on and on and on and on and on we go. Traipsing over bridges. Over corpses down below. And all the while we could have smiled. For one thing on our minds. The very thing you strive for. Is the thing that makes you blind. Run they said to a promised land. Run and find us a helping hand. Don’t come back till the sun is gone. Don’t come back till the war is won. Tempest high, stories tall. Thought that we learnt nothing at all. Then at last the day was saved. With flowers borrowed from a dead friends grave. And oh even still I don’t know you. Maybe I’ll show you. If you’ve eyes to see. And so farewell. And so farewell. And so farewell
Vertaling
Rennen zeiden ze naar een beloofd land. Vlucht en zoek ons een helpende hand. Kom niet terug voor de zon onder is. Kom niet terug tot de oorlog is gewonnen. We gingen allemaal op weg met ons hart in de hand. Een koude wind trok een lijn in het zand. Allemaal zo jong. Niets te verliezen. Stukjes zilver en schoenen van een dode man. En oh weet je wat ik zeg. Steek een licht aan om ons te leiden. Ergens. De storm zwelt aan, onze werelden botsen. Pijlen van boven en het zout in onze ogen. Toen de lucht begon te schemeren. zochten we allemaal beschutting voor het nieuws. Oh heb ik je ooit laten zien. Al de grote gedenktekens, al de fabrieksvloeren. En hoewel je weet dat ik je niet ken. Nu dat we hier zijn. Laten we ze trots maken. Verder en verder en verder en verder en verder gaan we. Trekken over bruggen. Over lijken beneden. En al die tijd hadden we kunnen glimlachen. Voor een ding in onze gedachten. Het ding waar je naar streeft. Is het ding dat je blind maakt. Rennen zeiden ze, naar het beloofde land. Ren en zoek een helpende hand voor ons. Kom niet terug tot de zon onder is. Kom niet terug tot de oorlog is gewonnen. Storm hoog, verhalen hoog. Dachten dat we helemaal niets geleerd hadden. Toen werd eindelijk de dag gered. Met bloemen geleend van het graf van een dode vriend. En oh nog ken ik je niet. Misschien zal ik het je laten zien. Als je ogen hebt om te zien. En zo vaarwel. En zo vaarwel. En zo vaarwel