Origineel
No voice, no singing,
I call at the distance.
Only like sad whaleos songs resound from dark fog
Mournful the soul lacerating lamentations.
Only the silent wind, this one my tears dries up.
Only deep silence is music of my heart,
Which entwines by roots and thorns of grief
Dies hopelessly, slowly and acerbly.
In clutches of anxiety flourishes in my soul the grief.
The rain of suffering fills up my eyes by paleness.
And I deaden by merciful cruelty,
I’m condemned the joy to reprobate.
My soul and heart now dance in convulsive
Inebriation from feelings and moods of this dream.
My life is only the shade of sorrow.
Is only the pang, the garden of woe and sadness,
When the love like shadows in light disappeares,
In the light of endless darkness and gloomy nightly visions.
No voice, no singing…
Vertaling
Geen stem, geen gezang,
Ik roep in de verte.
Slechts als droevige walvisgezangen weerklinken uit donkere mist
Treurig de ziel verscheurende klaagzangen.
Alleen de stille wind, deze droogt mijn tranen.
Alleen diepe stilte is muziek van mijn hart,
Dat verstrengeld door wortels en doornen van verdriet
Sterft hopeloos, langzaam en akelig.
In klauwen van angst bloeit in mijn ziel het verdriet.
De regen van lijden vult mijn ogen door bleekheid.
En ik sterf door barmhartige wreedheid,
Ik ben veroordeeld de vreugde te verdoemen.
Mijn ziel en hart dansen nu in krampachtige
Inebriatie van gevoelens en stemmingen van deze droom.
Mijn leven is slechts de schaduw van verdriet.
Is slechts de pang, de tuin van wee en droefheid,
Wanneer de liefde als schaduwen in het licht verdwijnt,
In het licht van eindeloze duisternis en sombere nachtelijke visioenen.
Geen stem, geen gezang…