Origineel
Tá vendo aquele edifício, moço?. Ajudei a levantar. Foi um tempo de aflição, era quatro condução. Duas pra ir, duas pra voltar. Hoje, dele pronto. Olho pra cima e fico tonto. Mas me vem um cidadão. Que me diz desconfiado:. Cê tá ai admirado, ou tá querendo roubar?. Meu domingo está perdido. Vou pra casa entristecido. Dá vontade de beber. E pra aumentar meu tédio. Eu nem posso olhar pro prédio. Que eu ajudei a fazer. Tá vendo aquele colégio, moço?. Eu também trabalhei lá. Lá eu quase me arrebento. Fiz a massa, pus cimento. Ajudei a rebocar. Minha filha inocente. Veio pra mim toda contente:. Pai, vou me matricular. Mas me diz um cidadão:. Criança de pé no chão aqui não pode estudar. Essa dor doeu mais forte. Nem sei porque deixei o norte. Então pus a me dizer. Lá a seca castigava. mas o pouco que eu plantava. tinha direito a colher. Tá vendo aquela igreja, moço?. Onde o padre diz amém. Pus o sino e o badalo. Enchi minha mão de calo. Lá eu trabalhei também. Mas ali valeu a pena. Tem quermesse, tem novena. E o padre me deixa entrar. Foi lá que cristo me disse:. Rapaz, deixe de tolice. não se deixe amedrontar. fui eu quem criou a terra. enchi os rios e fiz as serras. não deixei nada faltar. hoje o homem criou asas. E na maioria das casas. Eu também não posso entrar. . (fonte: site oficial)
Vertaling
Ziet u dat gebouw, meneer? Ik hielp hem overeind. Het was een kwellende tijd, het waren vier ritjes. Twee om te gaan, twee om terug te komen. Vandaag is het gebeurd. Ik kijk op en word duizelig. Maar een burger komt naar me toe. Hij vertelt het me achterdochtig. Ben je daar uit bewondering, of probeer je te stelen? Mijn zondag is verloren. Ik ga bedroefd naar huis. Ik heb zin om te drinken. En om mijn verveling te vergroten. Ik kan niet eens naar het gebouw kijken. Die ik heb helpen bouwen. Zie je die school? Ik heb daar ook gewerkt. Ik schoot bijna mijn hersens eruit. Ik maakte de mortel, ik goot het cement. Ik hielp gipsen. Mijn onschuldige dochter. Ze kwam helemaal blij naar me toe. Pap, ik ga me inschrijven. Maar een burger vertelde me:. Een kind met zijn voeten op de grond kan hier niet studeren. Die pijn deed erger pijn. Ik weet niet waarom ik het noorden verliet. Dus begon ik tegen mezelf te zeggen. De droogte strafte me daar, maar het weinige dat ik plantte, had ik het recht te oogsten. Zie je die kerk, jongen? Waar de priester amen zegt. Ik zet de bel en de klepel. Ik vulde mijn hand met eelt. Ik heb daar ook gewerkt. Maar het was het waard. Er is een kermesse, er is een novena. En de priester liet me binnen. Dat is waar Christus me vertelde. Jongen, stop je dwaasheid. Wees niet bang. Ik schiep de aarde. Ik vulde de rivieren en maakte de bergen. Ik laat niets ontbreken. Vandaag heeft de mens vleugels geschapen. En in de meeste huizen. Ik kan ook niet binnenkomen. . . (bron: officiële site)