Origineel
Msica: Q. Portet/M. Garca Garca-Perez
Letra: Q. Portet
Dej la estepa
cansado y aturdido;
pasto de la ansiedad.
No hay otros mundos
pero s hay otros ojos,
aguas tranquilas
en las que fondear.
Mar antiguo, madre salvaje,
de abrigo incierto
que acuna el olivar.
Muge mi alma confusa y triste;
ojos azules en los que naufragar.
Te he echado tanto de menos
patria pequea y fugaz;
que al llegar cruel del norte el huracn
no se apague en tu puerto el hogar.
Mar antiguo, madre salvaje,
en tus orillas de rodillas rezar.
Tierra absurda que me hizo absurdo,
nostalgia de un futuro azul en el que anclar.
Triste y cansado,
con los viejos amigos
el vino y el cantar;
mientras quede un olivo en el olivar
y una vela latina en el mar.
Viejos dioses
olvidados
mantenednos
libres de todo mal.
Mar antiguo,
dios salvaje
de la encina
y del gris olivar.
Vertaling
Muziek: Q. Portet/M. Garca Garca-Perez
Songtekst: Q. Portet
Ik verliet de steppe
moe en versuft;
Ik ben een bron van angst geweest.
Er zijn geen andere werelden
maar er zijn andere ogen,
kalme wateren
om te ankeren.
Oude zee, wilde moeder
van onzekere beschutting
die de olijfgaard wiegt.
Mijn verwarde en trieste ziel kreunt;
blauwe ogen om schipbreuk in te lijden.
Ik heb je zo gemist.
klein en vluchtig vaderland;
dat wanneer de orkaan wreed aankomt vanuit het noorden
moge het huis in uw haven niet gedoofd worden.
Oude zee, wilde moeder,
op uw kusten op mijn knieƫn om te bidden.
Absurd land dat mij absurd maakte,
nostalgie naar een blauwe toekomst om in te verankeren.
Droevig en moe,
met oude vrienden
wijn en gezang;
terwijl er een olijfboom overblijft in de olijfgaard
en een latijn zeil in de zee.
Oude goden
vergeten
houden ons
vrij van alle kwaad.
Oude zee,
wilde god
van de steeneik
en de grijze olijfgaard.