Origineel
The fog rolls on in from the sea
Like a curtain draped from the bolts of heaven
And out here the moon burns through the night
Like the eyes of strays caught in headlights
And I hear you hum a song I’d written
And the condensation collects on my feet
And my lungs contract as the curtain thickens
And I hear you say you’d like to see what’s down beneath the violent blue
And as you say those words my legs turn leaden
And your teeth are two white smears that cut the gray
Like light behind the clouds
And my heart is flapping like a bird that’s trapped inside a wire cage
I hear you laughing, saying:
“Darlin’, there’s no need to fear. You know how to swim.”
Well, let’s see how well I do
This blue ain’t blue
It’s velvet black
A crooked mirror sky
And we hum like stars
And flicker off into the blank and void
I feel your limbs; they pull me down
I feel your limbs; they pull me down
And now we’re too far gone
And won’t ever be found
Vertaling
De mist rolt op vanuit de zee
Als een gordijn gedrapeerd van de bouten van de hemel
En hier brandt de maan door de nacht
Als de ogen van verdwaalde gevangen in koplampen
En ik hoor je een liedje neuriën dat ik geschreven heb
En de condens verzamelt zich op mijn voeten
En mijn longen trekken samen als het gordijn dikker wordt
En ik hoor je zeggen dat je graag zou willen zien wat er onder het gewelddadige blauw zit.
En als je die woorden zegt, worden mijn benen loden
En je tanden zijn twee witte vegen die het grijs doorsnijden
Als licht achter de wolken
En mijn hart fladdert als een vogel die gevangen zit in een draadkooi
Ik hoor je lachen en zeggen:
“Schatje, je hoeft niet bang te zijn. Je weet hoe je moet zwemmen.”
Nou, laten we eens kijken hoe goed ik het doe
Dit blauw is niet blauw
Het is fluweel zwart
A crooked mirror sky
En we zoemen als sterren
En flikkeren in de leegte en leegte
Ik voel je ledematen, ze trekken me naar beneden
Ik voel je ledematen, ze trekken me naar beneden
En nu zijn we te ver heen
En zullen nooit gevonden worden