Origineel
[Music & Lyrics: Aydan]
Long the shores of a silent stream
I’m picking up pieces of my life
Finding out I was living my own dream
Beginning once again
I searched for themes
That I never knew before
It’s like roaming a forest in winter
Searching buds buried in snow
I learnt new languages,
New forms to proclaim
All the will to be so sincere,
Not lying to myself again
Roaming through forest’s trees
Creating a white snow trail on fallen
Leaves
Oh Mother Moon
Illuminate my return
‘cause the road I took is so obscure
Sinking and drowning in a sea of fears
Showing compassion to the moan
Already happened in day long gone
The silk dilemma is the key, it’s still for me
One by one the lights fade out
The fright-night covers all with her cloak
You cannot name the colour of the dark
I fall into a dream
From the lands lying at the end of World
I am bringing this dress as a gift, it is
Made with the purest silk
She smiled at me,
She never wore the dress
Touching the fabric was like holding
Nothing in your hand
Roaming through forest’s trees
Creating a white snow trail on fallen
Leaves
Oh Mother Moon
Illuminate my return
‘cause the road I took is so obscure
Sinking and drowning in a sea of fears
Showing compassion to the moan
Already happened in day long gone
The silk dilemma is the key
Hold my hand – ’till the sun set off
I’m proud of what I’ve done
At least the days I’ve spent are so totally
Unique
Vertaling
[Music & Lyrics: Aydan]
Langs de oevers van een stille beek
I’m picking up pieces of my life
Ik ontdekte dat ik mijn eigen droom leefde
Opnieuw beginnend
Ik zocht naar thema’s
die ik nooit eerder kende
Het is als zwerven door een bos in de winter
Op zoek naar knoppen begraven in de sneeuw
Ik leerde nieuwe talen,
Nieuwe vormen om te verkondigen
Al de wil om zo oprecht te zijn,
Niet meer liegen tegen mezelf
Zwervend door de bomen van het bos
Een wit sneeuwspoor creërend op gevallen
bladeren
Oh moeder maan
Verlicht mijn terugkeer
want de weg die ik nam is zo duister
Zinkend en verdrinkend in een zee van angsten
Mededogen tonen aan de kreun
Al gebeurd in een lang vervlogen dag
Het zijden dilemma is de sleutel, het is nog steeds voor mij
Een voor een doven de lichten
De angst-nacht bedekt alles met haar mantel
Je kunt de kleur van het donker niet benoemen
Ik val in een droom
Van het land dat aan het einde van de wereld ligt
Ik breng deze jurk als een geschenk, het is
Gemaakt van de zuiverste zijde
Ze glimlachte naar me,
Ze heeft de jurk nooit gedragen
De stof aanraken was alsof je
Niets in je hand
Zwervend door de bomen van het bos
Een wit sneeuwspoor creërend op gevallen
bladeren
Oh Moeder Maan
Verlicht mijn terugkeer
want de weg die ik nam is zo duister
Zinkend en verdrinkend in een zee van angsten
Mededogen tonen aan de kreun
Reeds gebeurd in een lang vervlogen dag
Het zijden dilemma is de sleutel
Hou mijn hand vast – ’tot de zon ondergaat
Ik ben trots op wat ik heb gedaan
De dagen die ik heb doorgebracht zijn tenminste zo totaal
Uniek