Ik dacht ik schrijf naar Juliet Want zij zou het begrijpen En als iemand al dood is kunnen ze je niet langer in de steek laten In plaats daarvan vind ik mezelf pratend tegen jou Als mijn oudste vriend Vertel me hoe ik iemand kan adviseren Die ik niet eens ken om de dood te verwelkomen Want ik heb een brief ontvangen die de moeite van het melden waard is En hoewel het misschien een cynische glimlach oproept Het laat een zinkend gevoel achter Zoals wanneer een soldaat in een verhaal tegen de sergeant zegt “Heb je mijn trots en vreugde gezien?” Je kent de rest En het is geen grap Vergeef me alstublieft Zoals ik citeer: “Dit is een bedankbrief Omdat ik me zo verveel hier in ik kan niet zeggen waar Dus schrijf ik naar mensen die ik misschien nooit zal ontmoeten En ik dacht aan iets wat jij zei. “Ik ben een vrouwelijke soldaat, mijn naam is Constance Ik nam dienst in het leger omdat ik geld nodig had voor college Ik ben drieëntwintig jaar oud en als ik levend thuiskom denk ik dat ik nog eens zal nadenken “Ik slaap met mijn ogen open uit angst voor een aanval. Jouw woorden zijn een troost, ze zijn het beste wat ik heb Behalve familiefoto’s en, natuurlijk, mijn gasmasker. Ik weet niet waarom ik je schrijf.