Ik zou moeten openen met een kus Want als je dit leest moet je je koffer geopend hebben en deze brief gevonden hebben waar ik hem neergelegd heb Tussen de zijde en het kant Er waren andere aanwijzingen, zoals je wandelschoenen Maar ik weigerde nog steeds te geloven Dat het de bedoeling was dat jij als eerste zou vertrekken. Iedereen hier stuurt je zijn liefde Hoe kan ik vergeten dat je nog steeds boven loopt Of Onder Misschien zul je dit vagevuur nooit kennen We zijn het nooit eens geworden Er is een gedachte, er is een pauze Geen tijd om berouw te tonen Voor eeuwig de jouwe In een permanent verblijf Maar als ik je moet opgeven Als je gelijk hebt en het leven stopt gewoon en ik je gezicht nooit meer zie Dan van onaardse genoegens, trots en gewoon zal ik mij onthouden Tot je beseft dat mijn verlies jouw verrassing is Tenzij je anders weet treur dan niet Zie je, ik moest de eerste zijn om te vertrekken