Origineel
Pale shines the moon above me
It lights my way through the desert night
How much further do I have to wander?
How much more must I sacrifice?
Mentioned only by the mad one
The nameless city – shunned by all
What awaits I can’t imagine
In my thoughts the poet’s words I recall:
“That is not dead which can eternal lie
And through strange aeons even death may die…”
The wind… Unspeakable… so cold… so cold…
A presence… in the dark… the wind… it tears my soul
Vertaling
Bleek schijnt de maan boven mij
Het verlicht mijn weg door de woestijnnacht
Hoeveel verder moet ik nog dwalen?
Hoeveel meer moet ik nog opofferen?
Alleen genoemd door de gek
De naamloze stad – gemeden door iedereen
Wat er wacht kan ik me niet voorstellen
In mijn gedachten roep ik de woorden van de dichter in herinnering:
“Dat is niet dood wat eeuwig kan liggen
En door vreemde aeonen kan zelfs de dood sterven…”
De wind… Onuitsprekelijk… zo koud… zo koud…
Een aanwezigheid… in het donker… de wind… hij verscheurt mijn ziel