Origineel
My chest is open
My heart’s on the ground
My bare feet soaked in my blood
As I leave you without a sound
No one to reach for
Even though I stretched too far
No sky to warm me up
As darkness clouds the blue
I’m leaving
I couldn’t live with the shame
No more denying
I’ve stopped the search for blame
Heading for virgin soil
Set foot on sacred ground
And with no one to reach for
No, no one
Twenty seven years of falling
Twenty seven winters slave
Twenty seven years of dreaming
And this is all the strength life gave
Twenty seven summers weaker
And the autumn’s just the same
Twenty seven years
And if you’d ask then I’d deny that
I didn’t have the strength to fight that growing weakness
And I buried all signs to cover what I feel underneath
The hollow remains of me
My chest is open
My heart’s on the ground
My bare feet soaked in my blood
As I leave you without a sound
And there will be no tomorrow
Won’t see the light of day
No more pain and no sorrow
I’m free from the words that you could say
Twenty seven years of falling
Twenty seven winters slave
Twenty seven years of dreaming
And this is all the strength life gave
Twenty seven summers weaker
And the autumn’s just the same
Twenty seven years
Vertaling
Mijn borst is open
Mijn hart ligt op de grond
Mijn blote voeten gedrenkt in mijn bloed
Terwijl ik je achterlaat zonder een geluid
Niemand om naar te reiken
Ook al reikte ik te ver
Geen hemel om me te verwarmen
Als duisternis het blauw bewolkt
Ik ga weg.
Ik kon niet leven met de schaamte
Niet meer ontkennen
Ik ben gestopt met het zoeken naar schuld
Op weg naar maagdelijke grond
voet zetten op heilige grond
And with no one to reach for
Nee, niemand
Zevenentwintig jaar van vallen
Zevenentwintig winters slaaf
Zevenentwintig jaar van dromen
En dit is alle kracht die het leven gaf
Zevenentwintig zomers zwakker
En de herfst is net hetzelfde
Zevenentwintig jaar
En als je het zou vragen dan zou ik ontkennen dat
Ik had de kracht niet om tegen die groeiende zwakte te vechten
En ik begroef alle tekenen om te bedekken wat ik eronder voel
De holle resten van mij
Mijn borst is open
Mijn hart ligt op de grond
Mijn blote voeten gedrenkt in mijn bloed
Terwijl ik je zonder geluid verlaat
En er zal geen morgen zijn
Zal het licht van de dag niet zien
Geen pijn meer en geen verdriet
Ik ben vrij van de woorden die jij zou kunnen zeggen
Zevenentwintig jaar van vallen
Zevenentwintig winterslaaf
Zevenentwintig jaar van dromen
En dit is alle kracht die het leven gaf
Zevenentwintig zomers zwakker
En de herfst is net hetzelfde
zevenentwintig jaar