Origineel
I’ll be the fox by the road I am
Enormous and evolved.
A predatory mass, in the dark I am unseen
Me dripping oil from my tail and
My eyes are through the fumes
Yellow as the arc of imagined L.E.D’s.
I leave a path in the snow little
Rainbow diesel paws
I devour the smoke that erupts from all exhaust.
I make a dash for the median
There’s a banshee searing past
And everything is light
And it’s noise and I reach the grass.
My eyes are wide and my teeth dropping
Straight out of my skull
They clatter on the road anatomically displayed.
I am as lithe as a vine as I
Whisper up the verge
And I am almost up to the shoulders of a horse.
Little Sea Anemone, pool of rocks
Why’d you see, an enemy I cannot?
Could there be, a more heavenly artifact?
As pure as that?
I sleep a while in the dark of a
Warehouse by the sea
I am now as giant as the sun I used to love.
My limbs are shoots springing forth I am
Impossible and black,
And I can feel the gravity rushing into me.
I feel a pull on my fur and a
A hundred tiny hands
I can feel the men and the women clamber on.
They will embrace me tonight as a
A father and a son,
And I will carry homo-sapiens through the night.
I can not imagine the things they did to you.
I cannot imagine the way it feels for you.
I can feel the gravity rushing into me.
I am but a hole in the fabric of the scene.
I was but a drop in the ocean all along.
Vertaling
Ik zal de vos zijn bij de weg die ik ben
Enorm en geëvolueerd.
Een roofzuchtige massa, in het donker ben ik ongezien
Ik druip olie uit mijn staart en
Mijn ogen zijn door de dampen
Geel als de boog van ingebeelde L.E.D’s.
Ik laat een pad achter in de sneeuw kleine
Regenboog diesel pootjes
Ik verslind de rook die uitbarst van alle uitlaatgassen.
Ik maak een spurt naar de middenberm
Er raast een banshee voorbij
En alles is licht
En het is lawaai en ik bereik het gras.
Mijn ogen zijn wijd en mijn tanden vallen
Recht uit mijn schedel
Ze kletteren op de weg anatomisch weergegeven.
Ik ben zo lenig als een liaan als ik
Fluisterend de berm op
En ik ben bijna tot aan de schouders van een paard.
Kleine zeeanemoon, poel van rotsen
Waarom zou je zien, een vijand die ik niet kan?
Kan er, een hemelser artefact zijn?
Zo zuiver als dat?
Ik slaap een tijdje in het donker van een
Magazijn bij de zee
Ik ben nu zo reusachtig als de zon die ik vroeger liefhad.
Mijn ledematen zijn scheuten die ontspruiten ik ben
Onmogelijk en zwart,
En ik voel de zwaartekracht in me opkomen.
Ik voel een ruk aan mijn vacht en een
Honderd kleine handjes
Ik voel de mannen en de vrouwen op me klauteren.
Ze zullen me vanavond omhelzen als een
een vader en een zoon,
en ik zal homo-sapiens door de nacht dragen.
Ik kan me niet voorstellen wat ze met je gedaan hebben.
Ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou voelt.
Ik voel de zwaartekracht in me opkomen.
Ik ben maar een gat in het weefsel van de scène.
Ik was al die tijd maar een druppel in de oceaan.