Origineel
The memory lingers on of the arrival of dawn.
They saw the beacon aflame,
Burning with sorrow for the lives that would be lost.
And the troops went ashore,
Sounds of drums filled the air.
Towards the city they marched.
Called all the young ones, called the old.
Summoned the people to stand up and be bold.
Fight a superior force for high society.
Sheltered behind the walls,
Holding the riches that forever could be lost.
Outside the city gates
The peasant army fights on
Towards their imminent doom.
Cross the Field of Sorrow children’s soul still cry
As an echo from the blackened day.
Cross the Field of Sorrow
There are whispers and sighs
From burning anguish and dismay.
From the protection of walls
Beheld the blood stained plains
Reeking of sacrifice’s shame.
Children and cripples of the battle that was lost.
Trembling hands open the gates
For the extortion of fire,
As they had nowhere to hide.
Fill up the barrels and chests with all your gold.
Build me a throne to rest upon.
Fear not the fate of the fallen,
Hear not the cries of the crows.
And so they sailed off with the gold.
In the midst of the sea
They were caught by a storm.
Both booty and crew’s lying deep.
Vertaling
De herinnering blijft hangen aan de komst van de dageraad.
Ze zagen het baken in brand staan,
Brandend van verdriet om de levens die verloren zouden gaan.
En de troepen gingen aan land,
Het geluid van trommels vulde de lucht.
Ze marcheerden naar de stad.
riepen alle jongeren, riepen de ouderen.
riepen de mensen op om op te staan en moedig te zijn.
Een superieure strijdmacht te bevechten voor de hoge maatschappij.
Beschut achter de muren,
De rijkdommen vasthoudend die voor altijd verloren konden gaan.
Buiten de poorten van de stad
vecht het boerenleger verder
Op weg naar hun naderende ondergang.
Over het veld van verdriet huilen nog steeds de zielen van kinderen
Als een echo van de zwartgeblakerde dag.
Cross the Field of Sorrow
Er wordt gefluisterd en gezucht
Van brandende angst en ontzetting.
Vanuit de bescherming van muren
Aanschouw de met bloed bevlekte vlakten
Stekend van de schande van het offer.
Kinderen en kreupelen van de strijd die verloren was.
Bevende handen openen de poorten
Voor de afpersing van het vuur,
Omdat ze nergens konden schuilen.
Vul de vaten en kisten met al uw goud.
Bouw mij een troon om op te rusten.
Vrees niet het lot van de gevallenen,
Hoor niet de kreten van de kraaien.
En zo zeilden ze weg met het goud.
In het midden van de zee
werden ze overvallen door een storm.
Zowel de buit als de bemanning lagen diep.