Al onze visioenen van een zoete morgen Is krakend en vervagend. Hoop op glorie is verdronken in verdriet Deze tweedracht verdrijft ons naar gisteren. Leid uw troepen in uw lust van trots Zij zullen zo dapper van hart vechten. Of werp het juk van nijd opzij En behoed het land voor uiteenvallen. Hoort u de klaroengeschal, Het roept naar een en allen. Wie zal leven en wie zal vallen, Wie zal de gouden zaal bewandelen. Hoor je de roep van de klaroen, Het roept naar een en allen. Wie goed is en wie fout, Aan wiens kant staat God echt. Waar zijn de allianties en verdragen voor Als de pretendenten naar de hemel kijken. Alle trompetten zullen nog eens klinken En de overwinning zal nog een keer worden geprobeerd. Hoor je de roep van de klaroen, Het roept naar iedereen. Ons bloed moet vergoten worden Zodat de visioenen van de nobelen vervuld kunnen worden. De nacht oogst ons land Terwijl de dissidenten naar hun dromen reiken. De naties zijn verdeeld door valse handen Terwijl hun prijs langzaam verdampt In een stoom die aan hun ogen ontsnapt. Een dwaas is hij die niet kan voorzien, De hel is wat dit, ons land zal worden. Ja, de hel is wat dit, ons land zal worden. Hoor je de roep van de klaroen, Het roept naar iedereen. Welke kant uiteindelijk zal zegevieren, Terwijl de andere kant zal falen. Hoeveel huichelaars kunnen we verdragen? Het land bloedt, dus niet veel meer. Wie kan beter de koninklijke scepter zwaaien? Vragen, vragen, Je zult zien aan het einde van de dag.