Origineel
Não pude perceber quando as flores começaram a. murchar. Nem mesmo me toquei quando o inverno invadiu o seu. olhar. Porque acreditei que até logo não iria ser adeus. Porque imaginei que o paraíso era eternamente meu. Ingenuidade minha acreditar que a chama desse amor. eterno, não iria se apagar. Tão desatento eu não percebi você tentava me. falar, o que eu não podia ouvir. Sozinho eu fiquei. Sem rumo eu chorei, completamente desorientado. Assumo eu errei, tá na cara!. O nosso amor gritava por socorro. E eu não escutava. Sozinho eu fiquei. Sem rumo eu chorei, completamente desorientado. Assumo eu errei, tá na cara!. O nosso amor gritava por socorro. E eu não escutava. Não pude perceber quando as flores começaram a murchar. Nem mesmo me toquei quando o inverno invadiu o seu olhar. Porque acreditei que até logo não iria ser adeus. Porque imaginei que o paraíso era eternamente meu. Ingenuidade minha acreditar que a chama desse amor. eterno, não iria se apagar. Tão desatento eu não percebi você tentava me. falar, o que eu não podia ouvir. Sozinho eu fiquei. Sem rumo eu chorei, completamente desorientado. Assumo eu errei, tá na cara!. O nosso amor gritava por socorro. E eu não escutava (4x)
Vertaling
Ik kon het niet merken toen de bloemen begonnen te verwelken. Ik merkte het niet eens toen de winter zijn blik binnenviel. Omdat ik geloofde dat zo lang geen afscheid zou zijn. Omdat ik me inbeeldde dat het paradijs voor eeuwig van mij was. vindingrijkheid van mij om te geloven dat de vlam van deze liefde. eeuwig, niet zou doven. Zo onoplettend dat ik niet merkte dat je probeerde tot mij te spreken, wat ik niet kon horen. Ik bleef alleen achter. Zonder richting huilde ik, compleet gedesoriënteerd. Ik geef toe dat ik fout zat, het is duidelijk te zien. Onze liefde schreeuwde om hulp En ik wilde niet luisteren. Ik bleef alleen achter. Zonder richting huilde ik, compleet gedesoriënteerd. Ik geef toe dat ik fout zat, het is in mijn gezicht! Onze liefde riep om hulp En ik luisterde niet. Ik kon het niet merken toen de bloemen begonnen te verwelken. Ik heb het niet eens gemerkt toen de winter je ogen binnendrong. Omdat ik geloofde dat afscheid geen afscheid zou zijn. Omdat ik me inbeeldde dat het paradijs voor eeuwig van mij was. vindingrijkheid van mij om te geloven dat de vlam van deze liefde. eeuwig, niet zou doven. Zo onoplettend dat ik niet merkte dat je probeerde tot mij te spreken, wat ik niet kon horen. Ik bleef alleen achter. Zonder richting huilde ik, compleet gedesoriënteerd. Ik geef toe dat ik fout zat, het is duidelijk te zien. Onze liefde schreeuwde om hulp. En ik wilde niet luisteren (4x)