{Je breekt mijn hart in duizend stukjes En jij zegt dat het is omdat ik beter verdien?} {Je breekt mijn hart Je breekt mijn hart Je breekt mijn hart.} {Jij breekt mijn hart in duizend stukjes En jij zegt dat het is omdat ik beter verdien?} Emotieloze grijze luchten Bloedt sombere dromen van verdriet Zwartgeblakerd ongezien hart Tranen, de goddelijke onschuld van een maagd Uit haar ongerepte paleis Schilderen sarcastische glimlach op nieuwe wonden Tranen van ellende, bevlekken met littekens gevulde geesten Haat nieuw als morgen vloeit uit bittere herinneringen Zuiverheid nu omarmd door zondige idealen, waarom? Levenloze graftombe rust vermoeid met nieuwsgierige ogen Stilte valt op dove oren bedekt door de nacht Alleen in gedachten, bevend Bijtende tongen van lood op ongeschikte momenten Schreeuwend van ongeloof zonder geloof in de plaats Ja, haar afkeer heeft grenzen Grenzen om naar te streven Ze buigt en breekt Aan de regels die door de zwakken worden gesteld Ze is eindelijk gezien, ze is een mooi meisje Met een glimlach zo groots dat ze de wereld kan stoppen Haar huid gestolen, hij naait haar mond dicht Het betekent niets voor hem, haar geschreeuw sterft gewoon uit Als ze schreeuwt Haar stem sterft uit Als ze schreeuwt Sterft haar stem uit De liefde die ooit in haar hart zat, ligt in mijn handen De liefde die ooit in haar hart zat, lag in mijn handen Eens liefde in haar hart, in mijn handen Zo mooi Ze huilt Zo mooi Was het gevraagd? Was het geïmpliceerd? Wat had er gedaan kunnen worden? Was het gevraagd? Was het geïmpliceerd? Wat had er gedaan kunnen worden? In haar geest sterft